Szalom, tato - niewygodny Shiva

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Fabuła komedii „Shalom, Daddy” skupia się na ekscentrycznej młodej studentce Danielle. Zmuszona jest wyjść z niezręcznych sytuacji na żydowskim upamiętnieniu Śiwy (jest to żydowska ceremonia pogrzebowa z bliskimi po pogrzebie w domu zmarłego). Daniel jest zestresowany spotkaniem z grupą ciekawskich i bezceremonialnych krewnych, byłą dziewczyną, żoną kochanka i samym kochankiem (tatusiem), który okazuje się być przyjacielem rodziny. Cały film Shalom Daddy (2020) w reżyserii Emmy Seligman jest jak atak paniki. Dowiedzmy się dlaczego.

Początek Shiva

Daniel jest specjalistką od gender studies, biseksualna i feministka, która okłamuje wszystkich w kwestii opieki nad dziećmi i sypia z mężczyznami za pieniądze. Robi to nie tyle z powodu braku finansów (jej rodzice płacą wszystkie rachunki w całości), ale z zainteresowania rozwijaniem umiejętności seksualnych, a może po prostu z nudów. Dziewczyna nie lubi spotkań rodzinnych, ale, jak na ironię, jest zmuszona uczestniczyć w takim właśnie wydarzeniu, na żydowskim pogrzebie.

„Współczuję ci. Tak, to bardzo smutne. Była tak pełna życia”- mówi Daniel, natychmiast pytając matkę:„ Kto w ogóle umarł?” Doskonale oddaje klimat filmu, niewygodny, niepokojący i klaustrofobiczny.

Ograniczona przestrzeń i panika

Rodzice i krewni dosłownie dławią głównego bohatera niewygodnymi pytaniami. Musi słuchać rad dotyczących pana młodego, nauki i pracy, wspomnień z dzieciństwa. Temat jej szczupłości niepokoi wszystkich nie mniej.

– Jesteś jak głodująca Gwyneth Paltrow. I nie w dobry sposób. Czy wiesz, że ciocia Oz mówi, że masz anoreksję? - Mama ciągle jej powtarza.

Danielle czuje się bardzo nieswojo z powodu obecności na Shivie swojej byłej dziewczyny Mayi, odnoszącej sukcesy prawniczki. Danielle i Maya kłócą się ze sobą i próbują ukłuć. Ale tylko niewidomi nie zauważą chemii między dziewczynami. Ich ostentacyjna wrogość nie może ukryć bolesnego wzajemnego uczucia.

Wisienką na wewnętrznym torcie paniki głównego bohatera jest niespodziewane pojawienie się głównego bohatera, Maxa, na pogrzebie „tatusia”. A potem jego młoda żona przychodzi z dzieckiem. Niepokój Daniela przeradza się w chaos, a atmosfera z minuty na minutę się nagrzewa. Dziewczyna miota się jak ptak w klatce, zawstydzona swoim sekretem, jakby coś powstrzymywało ją przed wzięciem i wyjściem.

Film „Shalom, Daddy” był kręcony w komorze, w tym samym pomieszczeniu. Ta technika jest idealna do ujawnienia postaci, która próbuje zaakceptować sytuację i siebie, a także zrozumieć, kim jest.

Podczas całego oglądania odczuwalny jest dyskomfort odczuwany przez głównego bohatera. To tak, jakby nie mogła opuścić tego domu, który jest pełen krewnych z obłudnymi uśmiechami i pytaniami. Pytania sprawiają, że pocisz się, wstydzisz i kłamiesz w biegu. Jej twarz jest jak pusta kartka papieru, ożywiona dowcipem, tęsknotą, gniewem, dezorientacją i oburzeniem. Akompaniament muzyczny wzmaga uczucie niepokoju.

Pod koniec filmu Emma Seligman zderza świeckość i religijność. Cała akcja przekształciła się w starannie przećwiczony rytuał: udawane uśmiechy, mdłe żarty, rutynowe kondolencje.

Słowo reżysera

Prawdopodobnie każdy z nas przynajmniej raz w życiu znalazł się w głupiej sytuacji. Reżyserka filmu Emma Seligman przyznała, że jej celem było przekazanie kobietom, że nie są same, gdy próbują poradzić sobie w dziwnych i absurdalnych okolicznościach:

„Kiedy pisałem i przerabiałem scenariusz, kiedy kręciłem i montowałem film, nigdy nie zapomniałem, po co to robię. Napisałem nawet motyw przewodni na swoim pulpicie: „Chcę, aby dziewczyny w głupiej lub nieprzyjemnej sytuacji zrozumiały, że nie są same”.

Historia bohaterki z pewnością wywoła u widza uśmiech! I być może ktoś zainspiruje się użytecznymi przemyśleniami i refleksją