Dziwni ludzie

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Jesteśmy dziwnymi ludźmi ….

Staramy się tak wiele w tym szalonym życiu, a w wyniku codziennej gonitwy za własnymi złudzeniami zapominamy zrobić coś najważniejszego, na co po prostu nie ma już czasu…</p >

Mówimy sobie, że musimy uczyć się na błędach innych, a jednocześnie staramy się robić jak najwięcej własnych, aby nie czekać, aż ktoś popełni błędy podobne do naszych…

Przyszłość często wydaje nam się jasna i świetlana - prawie taka sama jak w tym ukochanym starym filmie ze szczęśliwym zakończeniem, który jesteśmy gotowi oglądać w kółko i staramy się wszelkimi dostępnymi sposobami patrzeć w przyszłość przez kilka lat zapominając, że zostawiając w przeszłości coś bardzo ważnego, co należy zabrać ze sobą…

Ciągle nie mamy wystarczająco dużo czasu na realizację naszych ambitnych planów – po prostu dlatego, że spędzamy większość czasu próbując wyobrazić sobie, czego naprawdę chcemy. I starając się uchwycić wzrokiem to, co najważniejsze i to, co najważniejsze, czasami nie zauważamy, że życie nie kusi perspektywą odległej przyszłości, ale bardzo małe rzeczy, które czasem omijamy, uważając za niedopuszczalny luksus zwracania uwagi im …

Jesteśmy dziwnymi ludźmi…

Naiwnie wierzymy, że każdy z nas urodził się po to, by być szczęśliwym i ma pełne prawo nagle przyjść, wielkie i wieczne, niezasłużone szczęście, które powinno nam towarzyszyć od pierwszego krzyku do ostatniego tchnienia. Zastanawiamy się, dlaczego tak się właściwie nie dzieje i zaczynamy narzekać na zły los, gdy nagle uświadamiamy sobie, jak bardzo myliliśmy się w naszych oczekiwaniach. Mimo wszystkich gorączkowych prób złapania szczęścia, w końcu po prostu jej nie zauważamy, kiedy w końcu puka do naszych drzwi i wychodzi, bo nikt jej nie otworzył…

Walczymy z kłamstwami, a jednocześnie nieustannie używamy ich do ukrywania naszych występków, nazywając je"

Jesteśmy dziwnymi ludźmi…

Z powodów, których sami nie rozumiemy, tak często nie możemy powiedzieć bliskim ludziom o tym, jak się do nich czujemy, a pewnego dnia nagle uświadamiamy sobie, że było już za późno na wypowiedzenie tych słów, ponieważ nie mają już żadnego znaczenia…..

Wolimy żyć przez wiele lat w słodkiej niewoli iluzji i dziecięcych fantazji - tylko po to, by nie doznać bólu w obliczu okrutnych praw otaczającego nas świata, nie zdając sobie sprawy, że prędzej czy później będziemy musieli zmierzyć się z rzeczywistością i ponieść porażkę w nierównym pojedynku….

Rozmawiamy o przekonaniach politycznych innych ludzi, o prawie powszechnego ciążenia, o możliwości życia na odległych planetach, a jednocześnie gdzieś w głębi serca wierzymy w bajki dla dzieci, a czasem potajemnie czytamy na nowo te ukochane, odwracając z uśmiechem lekko pożółkły czas karty babcinych ksiąg wydobytych z odległych półek kredensów….

Głośno głosimy powszechne prawdy i wierzymy, że wystarczy kilka razy w roku chodzić do kościoła w ważne święta i zapalić kilka świec, aby otrzymać przebaczenie za nasze grzechy, a następnego dnia zacząć popełniać nowe….

Oburza nas bezduszność sąsiadki, która wyrzuciła na ulicę bezradnego szczeniaka tylko dlatego, że u jej syna nagle pojawiła się alergia na psy, a ona po prostu nie ma czasu na szukanie odpowiednich nowych właścicieli dla nieszczęsnego stworzenia, a po kilka godzin bojaźliwie wzdrygamy się przed na wpół rozdartym głodnym kundlem z chorymi żółtymi oczami, który ze złością warczy na wszystkich przechodzących, bo jej pamięć jeszcze do końca nie zniknęła ze wspomnień, że kiedyś miała własną miskę i dywanik w kącie małej jasny pokój, a ponieważ nadal nie rozumie, gdzie to wszystko zniknęło i co najważniejsze - dlaczego?….

Jesteśmy dziwnymi ludźmi….

Przerażają nas takie słowa jak „biała śmierć” i „narkomania”, które nieustannie migają na łamach świeżych gazet, od razu powodując chęć po prostu nie myśleć o tym, dopóki wszystkie te problemy nie dotkną nas osobiście. I nawet nie znając ani jednej litery alfabetu łacińskiego, możemy śmiało wybrać rosyjski odpowiednik czterech nieznanych na pierwszy rzut oka liter - AIDS.

Widzimy blade, wykrzywione twarze i szalenie ciemne oczy tych, których nazywamy „zagubionymi ludźmi” w telewizji, i potępiamy ich za pójście zakazaną ścieżką, ale jednocześnie tak wielu z nas tak łatwo ulega pokusie podążania im., śmiało oświadczając - "W końcu mi się to nie przydarzy!". Po kilku tygodniach zaczynają sobie przekonywać, że wystarczy tylko chcieć - i spokojnie można wrócić do dawnego życia, a po kilku miesiącach w końcu uświadamiają sobie, że droga powrotna była szczelnie zamknięta, gdy tylko przekroczyli dozwolony próg …

Jesteśmy dziwnymi ludźmi …..

Rano prowadzimy ożywioną rozmowę z naszymi pracownikami o tym, że zakłady chemiczne w sąsiednim mieście mają fatalny wpływ na ekologię okolicy i że nie przeszkodzi to władzom w podjęciu odpowiednich działań, a tego samego wieczoru nie wahamy się rzucić opakowania z właśnie zjedzonych cukierków czekoladowych …..

Kiedy od kilku lat marzymy o kupnie samochodu i wreszcie ciężką pracą, zgromadziwszy większość potrzebnej kwoty, a resztę pożyczymy od bliskich znajomych, mamy szansę objechać nim po mieście, bo stoi przy wjeździe, jesteśmy na miejscu zaczynamy żałować pospiesznego zakupu, bo nagle okazuje się, że sąsiad kilka dni temu wymienił swój stary samochód na najnowszy model Volkswagena….

I tylko raz, kiedy ulegamy niewytłumaczalnie narastającej nostalgii i zaczynamy przerzucać kartki rodzinnych albumów ze zdjęciami, nagle uświadamiamy sobie, ile naprawdę szczęśliwych minut zachowało się na zawsze na tych stronach, które utrwalają naszą młodość. A po odwróceniu ostatniego, z lekkim westchnieniem odkładamy album na pierwotne miejsce w szufladzie biurka, aby zapomnieć o nim na kilka następnych tygodni….

Jesteśmy dziwnymi ludźmi …..

Albina