Ból i chwała - od teraźniejszości do przeszłości

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Kiedy kończy się szczyt sławy, a życie zaczyna denerwować, jak bezużyteczne lekarstwo, czas przypomnieć sobie dawne lata i spotkać starych przyjaciół. Cykl spotkań starzejącego się reżysera Salvadora Mallo z duchami przeszłości ukazuje film Ból i chwała (2019), po premierze film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków filmowych i zainteresowanych widzów, bo film naprawdę ma w sobie coś ukraść. Data premiery w Rosji - 12 czerwca 2019 r.

Recenzja filmu – czyli anatomia bólu

Salvador Maglio (Antonio Banderas) opowiada o swojej przeszłości i twórczych przedsięwzięciach. Teraz jest starszym emerytowanym reżyserem, który nie robi filmów, bo to ciężka fizyczna praca, a jego zdrowie na to nie pozwala. Anatomia bólu nie była od razu znana Maglio, ale ból stał się jego przyjacielem, wrogiem i oprawcą:

"Anatomia. Mój mózg jest źródłem niekończącego się bólu. Ból głowy, dolnej części pleców, płuc, dzwonienie w uszach. Bóle psychiczne… Takie jak panika i niepokój. Depresja. Gdy jest tylko jeden ból – jestem ateistą, gdy dręczy mnie kilku naraz – modlę się.”

Tabletki pomagają radzić sobie z bólami głowy, ale substancje psychotropowe pomagają w mglistym stanie, w który pogrążył się Maliot z powodu twórczej stagnacji. Przenoszą mężczyznę do wspomnień z dzieciństwa, gdzie jeszcze nie doświadczył ani psychicznej, ani fizycznej udręki.

Ale ból nie przyszedł natychmiast, na początku był sukces, podróż i twórczy start:

"Geografia. Moja wiedza o świecie poszerzała się wraz ze wzrostem sukcesu moich obrazów. Podróżowałem po krajach prezentując swoje filmy i poszerzając swoją geografię.”

To bardzo osobisty obraz, a reżyser wyjaśnia to, wprowadzając nas w historię Maglio i jego pierwszej kochanki. Mężczyźni spotykają się po wielu latach, a to spotkanie przypomina Salwadorowi, jak to jest żyć w sobie. Postanawia położyć kres heroinie, nie uciekać już od bólu, by wrócić do rzeczywistości, bo kiedyś to się dla niego skończy.

Film jest znakomicie zaprojektowany i wyposażony - nie tylko z ważnymi scenami dialogowymi i koncentracją zdjęć, ale także z jasnymi kolorami, które nawet zwykłe włoskie mieszkanie zamienia w muzeum. Obraz okazał się jednocześnie powściągliwy i nasycony – każdy szczegół jest jak dzieło sztuki: dywany, obrazy na ścianach, wzory na kafelkach i kod bohaterów.

Obraz jest niezwykle spokojny i wyważony, nawet sceny z użyciem substancji i trudnych wspomnień wydają się bohaterowi powściągliwe i harmonijne. W Salwadorze trudno dostrzec jego istotę, wtrącają się w nią kompleksy, wątpliwości i lęki. Ale jak widać, to wciąż ten sam chłopak od dzieciństwa. A ostatnią pracą filmową Malio będzie prawdopodobnie jego biografia o życiu z maire, wspomnienia ojca i młodego artysty, którego Salvador uczył pisać jako dziecko.

Według krytyków i opinii publiczności Ból i chwała (2019) stał się jednym z najlepszych filmów wyreżyserowanych przez Pedro Almodovara ostatnich lat. Pain and Glory to okazja, by spojrzeć wstecz na swoją młodość i karierę oraz spojrzeć na swoje życie z zewnątrz.