Wymioty i biegunka u dzieci bez gorączki: leczenie

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Wszelkie odchylenia od normy w sprawach zdrowia dziecka wywołują u rodziców silne uczucia. Jednoczesne pojawienie się wymiotów i biegunki bez gorączki u dzieci jest oznaką rozwoju stanu patologicznego.

Jak leczyć dziecko i jakie środki należy podjąć w pierwszej kolejności, w dużej mierze zależy od przyczyn zespołu objawów charakteryzujących daną chorobę.

Wymioty i biegunka w dzieciństwie bez hipertermii

Działania niepożądane w postaci wymiotów i biegunki bez wzrostu temperatury ciała u dzieci mogą pojawić się z powodu różnych czynników. Przede wszystkim warto wykluczyć zaostrzenie jakiejkolwiek choroby przewlekłej z historii dziecka, które ma zaburzenia stolca i wymioty w objawach.

Najczęstsze przyczyny zespołu objawów to:

• zatrucia (jedzenie, leki, chemikalia, tlenek węgla, alkohol, narkotyki);
• infekcje jelitowe (rotawirus, czerwonka, salmonelloza);
• pierwotne objawy ostrego zapalenia narządów nadbrzusza (zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki, zapalenie żołądka, wrzody) i zapalenie wyrostka robaczkowego;
• reakcje alergiczne na leki i żywność;
• choroby zakaźne (zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu);
• zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, uraz czaszkowo-mózgowy;
• słońce lub udar cieplny;
• kryzys acetonowy;
• dysbioza.

Terapia będzie zależeć od wieku pacjenta, nasilenia i objawów klinicznych zidentyfikowanej choroby. Im dokładniej zostanie postawiona diagnoza i zostaną podjęte odpowiednie środki, tym skuteczniejsze będzie leczenie.

Infekcje jelitowe

Jedną z najczęstszych przyczyn wymiotów i biegunki bez ciężkiej hipertermii jest infekcja rozwijająca się w jelitach.

Klasyczne objawy:

• wymioty niezależne od przyjmowania pokarmu (pojedyncze lub wielokrotne);
• biegunka występuje częściej niż wymioty;
• wraz z wirusowym przebiegiem infekcji pojawiają się wodniste stolce, z bakteriami - śluzowaty o ostrym zapachu i pianie;
• narastające bóle skurczowe w okolicy trzewnej;
• niepokój dziecka na przemian z sennością i niechęcią do ruchu;
• odmowa jedzenia i picia.

Leczenie dzieci poniżej pierwszego roku życia odbywa się wyłącznie w warunkach stacjonarnych. W pozostałych przypadkach decyzję o hospitalizacji podejmuje lekarz w zależności od przebiegu choroby.

Zabiegi obejmują:

1. Działania nawadniające.
2. Wprowadzenie enterosorbentów i nitrofuranów.
3. Terapia przeciwwirusowa lub antybiotykowa, w zależności od przyczyny biegunki i wymiotów.
4. Ulga w bolesnych stanach i obniżeniu temperatury.
5. Odbudowa mikroflory za pomocą probiotyków.

Zatrucie różnymi substancjami

Objawy zmieniają się w zależności od rodzaju zatrucia. Główne cechy będą wspólne:

• wyczerpujące częste wymioty;
• wielokrotne upłynnione stolce bez zanieczyszczeń o nieprzyjemnym zapachu;
• bladość naskórka i dreszcze;
• silne bóle o charakterze spazmatycznym w jamie brzusznej;
• odmowa wody i jedzenia;
• nastrojowość, na przemian z załamaniem i sennością;
• wraz z ustaniem biegunki i wymiotów stan pacjenta nie poprawia się.

Dzieci do lat trzech podlegają obowiązkowej hospitalizacji. Leczenie zatrucia pokarmowego obejmuje:

1. Płukanie żołądka w celu usunięcia toksyn.
2. Zastosowanie nitrofuranów i enterosorbentów.
3. Przywrócenie równowagi wodno-solnej organizmu.
4. Terapia lekami przeciwzapalnymi, przeciwskurczowymi, probiotykami.

Wzmacnianie acetonu

Zatrucie acetonem powoduje szybkie pogorszenie stanu dziecka, charakteryzujące się:

• ostre, gwałtowne wymioty z wielokrotnymi powtórzeniami;
• nudności, osłabienie, bladość powłok;
• obecność zapachu acetonu w wymiocinach, moczu i oddechu;
• odwodnienie organizmu;
• skurcze brzucha, kołatanie serca;
• wzrost temperatury bez terminowej terapii;
• drgawki, letarg, światłowstręt.

Po wykryciu acetonu w moczu przepisywane są następujące środki terapeutyczne:

1. Płukanie jelit z lewatywą sodową.
2. Napój alkaliczny.
3. Uzupełnienie prawidłowego poziomu glukozy w organizmie.
4. Specjalna dieta.

Reakcja alergiczna

Wystąpienie takiego zjawiska może być związane ze spożyciem nowego produktu lub nietolerancją leku.

Objawy alergii:

• wymioty i biegunka pojawiają się po karmieniu lub przyjmowaniu leków;
• swędzenie, zaczerwienienie i wysypki na skórze;
• problemy z oddychaniem, obrzęk błon śluzowych.

Terapia zależy od intensywności objawów alergicznych. Przepisywane są leki przeciwhistaminowe i absorbenty. W ciężkich przypadkach wskazane są leki hormonalne i leczenie szpitalne.

Stosunkowo bezpieczne przyczyny biegunki i wymiotów

Występowanie wymiotów i biegunek u dzieci bez gorączki nie zawsze jest podstawą rozwoju poważnych chorób. Przed skontaktowaniem się z lekarzem należy wykluczyć następujące przyczyny, które nie wymagają specjalnego leczenia:

• psychogenne wymioty i biegunka, powstające na tle wyraźnego przeciążenia emocjonalnego (podniecenie, niepokój, nadmierne pobudzenie, szok);
• niedokładności w żywieniu (nierównowaga w diecie, nietolerancja niektórych pokarmów, zbyt duże ilości pokarmu, pokarm „ciężki” dla żołądka dziecka);
• aklimatyzacja;
• obfite nagromadzenie śluzu w nosogardzieli z katarem i produktywnym kaszlem czasami wywołują napady wymiotów;
• niewłaściwe wprowadzanie pokarmów uzupełniających, przejadanie się lub ząbkowanie u niemowląt.

Pierwsza pomoc

Wymioty i biegunka z gorączką i bez gorączki to problem rodziców i dzieci. W przypadku nieprzyjemnych objawów ważne jest, aby przed przyjazdem karetki wybrać odpowiednią taktykę złagodzenia stanu:

1. Panika lub silne reakcje emocjonalne ze strony rodzica mogą przestraszyć dziecko i pogorszyć jego stan. Musisz uspokoić dziecko i pomóc wypłukać usta po wymiotach. Wybierając pozycję leżącą, głowa powinna znajdować się powyżej poziomu ciała i być zwrócona na bok. Niemowlęta najlepiej trzymać prosto w ramionach.
2. Zapobiegaj odwodnieniu. Ważnym warunkiem jest rozdrobnienie napoju. Niemowlętom podawać 1 łyżeczkę, starszym dzieciom duże ilości co 10 minut.
3. Jeśli pojawi się wysoka temperatura, przetrzyj ciało serwetką zamoczoną w ciepłej wodzie.
4. Nie karmić, dopóki stan się nie poprawi, po postawieniu diagnozy stosuj dietę.
5. Nie podawaj leków na wymioty i biegunkę bez recepty. Dopiero po zbadaniu i diagnozie, która zidentyfikuje przyczyny zaburzenia, specjalista określi, jak leczyć dziecko.

Gdy wymagana jest pilna pomoc medyczna

Prawdopodobieństwo powikłań po rozpoczęciu procesów fizjologicznych mających na celu usunięcie toksyn i drobnoustrojów chorobotwórczych jest dość wysokie u najmniejszych pacjentów.

Odwodnienie, nagła utrata masy ciała, ryzyko krwawienia i uduszenia podczas wymiotów, zachłystowe zapalenie płuc, śpiączka i śmierć to lista konsekwencji w rozwoju przewlekłej postaci stanu patologicznego. Im młodsze dziecko, tym szybciej pojawiają się niebezpieczne objawy.

Natychmiastowe odwołanie do placówki medycznej jest konieczne w następujących przypadkach:

• powtarzające się napady wymiotów i biegunki, następujące po sobie w ciągu trzech godzin;
• obecność zanieczyszczeń krwi w wymiotach i luźnych stolcach;
• wysoka gorączka i silny ból brzucha, szyi i głowy;
• odmowa lub niemożność picia soli fizjologicznej (wody) z powodu nieustannych wymiotów;
• wykrywanie oznak odwodnienia (ospałość, senność, suchość błon śluzowych ust i oczu, płacz bez łez, rzadkie oddawanie moczu o ostrym zapachu i ciemnym zabarwieniu, szara skóra i utrata przytomności);
• podejrzenie zatrucia konserwami, grzybami, zepsutą żywnością, lekami, chemikaliami lub truciznami.

Pojedyncze przypadki wymiotów i biegunki bez hipertermii nie są powodem do niepokoju. Jeśli ataki są systematyczne i występują oznaki odwodnienia, konieczna jest konsultacja lekarska w celu postawienia diagnozy i przepisania skutecznego leczenia.