Ja i mój komputer Wasia

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Niech F1 nam pomoże, niech F2 nas uratuje, w imię Shift, Ctrl i Del. W imię Macintosha, Pentium i świętego ducha. Amen. Wprowadź

Moi rodzice - programiści - nauczyli mnie od dzieciństwa okropnego słowa"

Wtedy moi rodzice postanowili „wziąć to dobrze” dla mnie i kupili brutalny samochód do domu. Stała w rogu mojego pokoju, a ja ostrożnie ją obszedłem. Nie lubiłem jej i starannie przebierałem ją zabawkami. Byłem zaskoczony, widząc co noc moi rodzice kłócą się o to, kto będzie grał na komputerze. Co w nim znaleźli? Potem dorosłem i nadszedł czas, aby zdecydować, dokąd się udać. Moi rodzice po cichu żywili nadzieję, że mimo wszystko zostanę programistą, ale oszukałem wszystkich i wszedłem na wydział wieczorowy na wydziale psychologii. Teraz musiałem gdzieś pracować, a potem zbuntowały się moje geny.

Same stopy zaniosły mnie na kursy webmasterskie. (Webmasterzy to przerażający ludzie, którzy tworzą strony internetowe). Od tego czasu moje życie wywróciło się do góry nogami. Mój komputer nazwałem Wasia i spędzaliśmy ze sobą większość czasu.

Wśród moich znajomych pojawili się tajemniczy ludzie o czerwonych oczach, potarganych włosach i dziwnej mowie. Już dawno zapomnieli, jak korzystać z telefonu i komunikowali się ze sobą tylko przez e-mail. Nie obchodziło ich, co mają. Były wszystkożerne. A jeśli byli w pracy już o godzinie 10, oznaczało to tylko jedno - jeszcze tam nie wyszli. Byli programistami.

To środowisko z pewnością miało na mnie wpływ. Położyłem się do łóżka, kiedy robiło się jasno i nie dlatego, że tak się dzieje u normalnych kobiet, ale dlatego, że siedziałem przy monitorze i nerwowo stukałem palcami w klawiaturę, wpisując bajeczną ilość różnych kodów. Plama po kawie zaczęła pojawiać się regularnie na moim biurku. Bezsenne noce dały o sobie znać: zacząłem wyglądać gorzej i mniej dbać o swój wygląd. Zerwałem się rano, przeklinając głośno na budzik, chociaż to nie jego wina, że był włączony. Makijaż nakładałam głównie stojąc w windzie.

Moje słownictwo było wypełnione różnego rodzaju różnymi specyficznymi terminami komputerowymi. Moi krewni przestali mnie rozumieć i dużo wysiłku kosztowało mnie wypowiedzenie się we wspólnym języku. Przyśniło mi się kilka pomysłów i zerwałem się w środku nocy, włączyłem komputer i zacząłem je realizować z zawrotną szybkością i niezdrowym zapałem. Włożyłem kasetę do magnetofonu, zastanawiając się, czy są jakieś wirusy. Nie patrzyłem w niebo, a jedynym skojarzeniem, jakie miałem, był wygaszacz ekranu Windows. Całowałem mężczyzn myślących o stronach internetowych. A od dat biegłem do domu do komputera, obalając wszystkie filary …

Ale jakoś moje życie zmieniło się dramatycznie. Spojrzałem na swoją brudną i zużytą klawiaturę i postanowiłem ją umyć … szamponem dla dzieci i myjką. Tak, decyzja jest czysto kobieca. Klawiatura nie wytrzymała takiego uderzenia i musiałem wstrzymać przepływ pracy. Wtedy podszedłem do lustra i zobaczyłem wyczerpaną twarz ze zmęczonymi oczami. I wtedy zdałem sobie sprawę, że czas zwolnić. Od razu dostałem pracę i obiecałem sobie, że nie będę siedział przy komputerze poza godzinami pracy. Teraz w końcu zacząłem wyglądać jak człowiek i ograniczyłem komunikację z Wasią do minimum. Więc teraz znów wróciłem do pełni życia, potwierdzając jeszcze raz aksjomat, że wszystko jest dobre z umiarem.

Mimo to bycie „szalonymi” informatykami to czysto męskie przeznaczenie. A kobieta powinna dbać o swój wygląd i uwielbiać rozmawiać przez telefon. Tyle, że natura ma takie prawo i nic nie możesz na to poradzić. Co więcej, jak przyznają sami mężczyźni, zwykle odnoszą się do kobiet - programistów, tylko jeśli nie są zbyt fanatyczne. Więc nie idź za daleko.

Dlaczego kobiety stają się „szalonymi” maniakami? Jest mały procent kobiet, które naprawdę interesują się programowaniem i dla nich jest to treść, cel i przestrzeń życia. Trudno im komunikować się z ludźmi, ale łatwo majstrować przy gruczołach. Niektórzy po prostu przyciągają męskie obszary aktywności, aby udowodnić, że kobiecy umysł nie jest w żaden sposób gorszy od męskiego, albo po prostu cieszą się, że są w męskim zespole. Inni zanurzają się w świecie komputerów tylko po to, by oderwać się od rzeczywistości. Więc ja, kiedy życie zmienia się z kolorowej bajki w czarno-białe kino, wracam do domu, idę do swojego pokoju, gdzie w kącie zawsze czeka na mnie mój ulubiony komputer Wasia. Zanurzam się w świat znaków i kodów, zapominając o wszystkim na długi czas… Najważniejsze to wcisnąć „Escape” na czas.

Alena SOZINOWA