Waleria Olunina

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

* * *

INNA MIŁOŚĆ

Kochanie, nie walczę z dziewczynami, które kocham. Niech będą daleko. Będziesz szczęśliwy, kiedy pozwolisz sobie na bycie szczęśliwym. Tego wieczoru Igor opowiedział mi, jak bardzo miał obsesję na punkcie muzyki, jak trudno było mu mieszkać z matką, kiedy ojciec odszedł. O swojej znajomości z Adą powiedział jakoś od niechcenia: „Nigdy nie byłem z nią jak z kobietą, to było nudne… Przeraża mnie jej wściekłość wiedźmy”. Tak więc podczas rozmowy stopniowo zatapialiśmy się we wspomnieniach i nieśmiałych dotknięciach, aż w końcu zasnęliśmy. Wstaliśmy późno. Andrey zjadł już śniadanie i wychodził.

Więcej szczegółów

* * *

KARLOWY WARY

Mówi się, że w przeszłości w Karlowych Warach leczenie nazywano „bolesnymi kąpielami”. Osobę umieszczono w wodzie mineralnej na czternaście godzin. Skóra pękała i sączyła się z niej krew. Wierzono, że w ten sposób choroba ustąpiła. Ale to ze sfery ignorancji i uprzedzeń. Picie wody w środku było nie mniej bolesnym zabiegiem. Niektórym udało się wypić około sześćdziesięciu filiżanek dziennie. To prawda, że czasami mężczyźni wlewali do nich becherovkę, dlatego ten słynny karlowarski napój żartobliwie nazywano trzynastym źródłem.

Więcej szczegółów

* * *

OKO

Od kilku lat Baba Tasja prawie nigdy nie wychodziła na zewnątrz. Początkowo nie wychodziła, bo bała się o mieszkanie. Jak strasznie żyć! Albo nastolatki gromadzą się razem w locie, albo rozgrzewają się bezdomni. Dobrze, że zainstalowano domofon. Właściwie to cholerne miejsce, w domu ciągle dzieją się nieszczęścia: ktoś jest okradziony prawie do skóry, przy następnym wejściu niedawno wybuchł gaz, a w zeszłym roku trzy dziewczynki, szóstoklasistki, (Boże, niech dusze!) rzuciły się Mówią, że z dachu poszli do sekty, jakby usłyszeli głos z góry, że swoją śmiercią odpokutują za grzechy całego miasta.

Więcej szczegółów

* * *

DZIAD MAHOON I INNI

Oczywiście dziadek Makhun ma imię. Tylko nikt go nie zna, może z wyjątkiem starych mieszkańców Terechowa. Wkładał ręce za plecy jak więzień i chodził tu cały dzień w przedpotopowym śmierdzącym płaszczu o nieokreślonym kolorze, w podartych rajstopach. Sczerniałe powieki spuchły jak użądlenie pszczoły. Matowe oczy są wodniste. Zatrzyma się przy śmietniku, popatrz, znajdzie jakieś ustrojstwo: - Kup to! - Dziadku, zostaw mnie w spokoju, eh! Nie przeszkadzaj w pracy! - Mam białe spodnie, sprzedaję je. Kup to! Dla żartu chłopaki mówią: - Pokaż mi! Jakie spodnie!

Więcej szczegółów

* * *

POWRÓT

Mamo, postanowiłam się go pozbyć w dniu, w którym dowiedziałam się, że kupiłaś mu rower - marzenie całego mojego dzieciństwa! I nie potrzebował go, w ogóle nie potrzebował niczego poza muzyką! W dniu, w którym utonęła Roma, chciałem o tobie zapomnieć, ale to niemożliwe. A po jego śmierci pozostałaś tylko jego matką i nikogo więcej. Kiedy wysłałem ci tłumaczenia, kupiłeś drogi koniak i owoce i poszedłeś do jego grobu, a twoja pępowina nie pękła. Czasem przyszedłeś nad morze, do mojego milczącego wspólnika, owinąłeś się chłodno chusteczką, dużo paliłeś, a rok później byłeś pijany i potrącony przez samochód.

Więcej szczegółów

* * *

HISTORIA WIKINY

Vika włączyła telewizor, był film dokumentalny Renaty Litvinovej „Nie ma dla mnie śmierci”. Na ekranie pojawiła się aktorka Lydia Smirnova, owinięta w luksusowy, sobolowy płaszcz. Z goryczą wspominała, że kiedyś dokonała aborcji z powodu ciekawej roli. A potem Vika zdała sobie sprawę, że chce tego dziecka! Nawet jeśli wygląda jak Vitka, ona chce tego dziecka! Następnego dnia Vika przyszła do lekarza. Spokojnie wyjaśnił mu, że jest próba przerwania ciąży. „Zażyłeś bardzo silne narkotyki” – odpowiedział. - Jest bardzo prawdopodobne, że dziecko urodzi się z odchyleniami. Widzisz, nie mogę ci doradzić w sprawie aborcji. Ale moja droga, ryzyko jest ogromne.