Epidemia grypy hiszpanki w 1918 r. w Rosji

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Około 100 lat temu świat doświadczył epidemii grypy, popularnie nazywanej „grypą hiszpańską”. W 1918 udało mu się przeniknąć na terytorium Rosji. W porównaniu z tym, jak wielu zginęło na świecie, można powiedzieć, że nasz kraj tak bardzo nie ucierpiał. Jak to później wyjaśniono?

Nie najlepszy czas na pandemię

Obywatele dużego kraju przeżywali trudne czasy. Nie tylko system medyczny podupadał z powodu wojny domowej i kolejnych wydarzeń, ludzie głodowali, a epidemie pojawiały się jedna po drugiej. Ludność chorowała na tyfus, następnie na ospę, malarię.

Kiedy pandemia zaczęła ustępować, stało się jasne, że w Rosji infekcja pokazała się zupełnie inaczej niż w innych krajach. Godną uwagi cechą hiszpańskiej grypy było to, że rozprzestrzeniała się nierównomiernie.

Szczegółowe dane

Aby lepiej zrozumieć mechanizm rozprzestrzeniania się epidemii grypy hiszpańskiej w 1918 r. w Rosji, konieczne jest ustalenie, ile osób zostało zarażonych i ile zmarło na tę grypę w całym kraju iw poszczególnych jego regionach.

Obwód Włodzimierza stał się swoistym rekordzistą pod względem liczby spraw. W okresie od 1918 do 1919. tutaj zarejestrowano około 90 000 zarażonych. Wśród pięciu przywódców, według tych zeznań, znalazły się także prowincje Wiatka, Smoleńsk, Tambow i Oryol.

Hiszpanka praktycznie nie przedostała się do prowincji moskiewskiej. W sumie w stolicy i okolicach oficjalnie zarejestrowano 30 000 przypadków infekcji. Jeśli weźmiemy pod uwagę populację jako całość, powstaje wskaźnik: mniej niż 10 przypadków na każdy tysiąc Rosjan. W województwach, które należały do najbardziej problematycznych, wskaźnik ten był 3-5 razy wyższy.

Stosunkowo niewielką liczbę przypadków odnotowano w Piotrogrodzie. Przez całą zimę zarażono tu nie więcej niż 3, 5 tysięcy osób. Był jednym z najniższych w całym kraju.

Kolejnym miejscem w kraju praktycznie nietkniętym chorobą była prowincja Ołoniecka. To prawda, brakowało lekarzy i ośrodków medycznych. A zatem możliwe, że po prostu nie było nikogo, kto by odnotował większość przypadków w statystykach.

Niektóre źródła podają rzekomo 3 miliony zgonów z powodu „hiszpańskiej grypy” w Rosji. Jednak liczby te są zawyżone i niewiarygodne.

Podczas epidemii, według Ludowego Komisariatu Zdrowia, na całym terytorium kontrolowanym przez bolszewików znaleziono nie więcej niż milion zarażonych. W ujęciu procentowym jest to nie więcej niż 2% populacji kraju. Jeśli wyobrazimy sobie, że nawet 2/3 przypadków nie zostało odnotowanych w statystykach, łączna liczba pacjentów nie przekroczyłaby progu 6% populacji.

A jednak jest to dziwne, biorąc pod uwagę, że Rosja w okresie sprawozdawczym cierpiała na wojnę, głód i różne epidemie. W państwach zamożnych, gdzie poziom życia był dobry, a także opieka medyczna sytuacja była zupełnie inna.

Interesujący! Objawy łagodnej postaci koronawirusa

Zniszczenie infrastruktury

Wydaje się to paradoksalne, ale to upadek medycyny wywołany wojną mógł mieć pozytywny wpływ na wskaźniki notowane w Rosji. Jeśli w krajach zachodnich zarażonych natychmiast zabierano do szpitali i szpitali, to w Rosji trudno było dostać się do placówki medycznej. W USA i Europie pacjenci mieli kontakt z pacjentami z innych oddziałów, pracownikami medycznymi, zarażając ich.

W Rosji z powodu wojny i zniszczeń brakowało lekarzy. W związku z tym pacjenci zostali w domu, zamiast iść do lekarza. Ich stan zdrowia nie ucierpiał szczególnie, ponieważ „hiszpańska grypa” nie była leczona w szczególny sposób, nawet w szpitalu.

Ale taka funkcja może zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się infekcji. Z drugiej strony takie wyjaśnienie przestanie być nie do utrzymania, jeśli weźmiemy pod uwagę, że w innych krajach o niskim wskaźniku medycyny liczba przypadków była wciąż wyższa.

Chodzi o genetykę

Hiszpan miał wiele ciekawych cech. Na przykład fakt, że w zależności od danego kraju współczynnik umieralności znacznie się różnił. Ludność słowiańska Rosji cierpiała na śmiertelną chorobę głównie jako zwykła grypa, podczas gdy w osadach buriackich panowała wysoka śmiertelność.

Naukowcy wciąż próbują wyjaśnić tę cechę różnicami genetycznymi, ale dziś nie ma ani jednej obiektywnej teorii na ten temat.

Mutacje

Inna wersja mówi, że penetracja grypy hiszpańskiej na pełną skalę do Rosji nastąpiła na etapie mutacji wirusa i nie przyczyniła się do wysokiej śmiertelności. Pierwsza fala po prostu nie dotarła do naszego kraju.

Rozpoczęła się druga, ale z niewielkim opóźnieniem. Jeśli szczyt pandemii na całym świecie przypadł na październik 1918 r., Wtedy w Rosji dopiero zaczynali pojawiać się pierwsi pacjenci.

Jak wygraliśmy

Ostatecznie nadszedł moment, kiedy epidemia grypy, która przeniknęła nasz kraj w 1918 roku, w końcu ustąpiła. Cały świat liczył straty, analizując, ile osób zginęło. W szczególności wielu interesowało pytanie, w jaki sposób Rosji udało się osiągnąć zwycięstwo nad „hiszpańską grypą”.

W kraju stosowano różne metody zwalczania infekcji. Chłopi, którzy nie mieli dostępu ani do drogich lekarstw, ani do szpitali, woleli kąpiele i wódkę.

Ci, którzy mieli dość pieniędzy na leki, pili aspirynę jako środek przeciwgorączkowy. Ktoś wtarł maść z ichtiolem lub szarą rtęcią, ktoś zrobił kompres. W innych przypadkach środki były standardowe i obejmowały przestrzeganie leżenia w łóżku, leczenie napotne.

Tak czy inaczej, infekcja pojawiła się znikąd i zniknęła zupełnie niespodziewanie. Tak więc stwierdzenie, co konkretnie przyczyniło się do zwycięstwa nad tego typu grypą, jest zdecydowanie niemożliwe.

Podsumować

1. W Rosji rozprzestrzenianie się hiszpańskiej grypy przebiegało według łagodniejszego scenariusza niż w innych krajach świata.
2. W okresie od 1918 do 1919 w RSFSR odnotowano 90 000 zarażonych.
3. „Hiszpańska grypa” w Rosji pojawiła się niespodziewanie i równie nagle zniknęła po kilku falach epidemii.