Elena Zacharowa:

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Przygotowując się do wywiadu z Eleną, trochę się martwiłem. Mimo to odbyłem rozmowę z piękną, odnoszącą sukcesy i sławną kobietą. Bałem się uzasadnionych ambicji i aroganckiej arogancji. Ale Elena Zacharowa okazała się niesamowicie przyjazna, dużo żartowała i ogólnie zachowywała się tak, jakbyśmy byli starymi znajomymi.

Eleno, jak dostałeś rolę kruchej nauczycielki etyki i estetyki Poliny Sergeevny w serialu telewizyjnym „Kadetstvo”?

Wszystko wydarzyło się bardzo szybko. Tę rolę zaoferował mi producent projektu Wiaczesław Murugow. Pomysł serialu bardzo mi się spodobał i bez wahania się zgodziłem. Szczególnie przyjemne jest to, że zostałem zatwierdzony bez prób.

Twoim głównym partnerem był Sasha Golovin, aspirujący aktor. Wciąż jest tylko dzieckiem. Jeśli się nie mylę - czy nie ma nawet 18 lat? Jak z nim pracowałeś? W końcu grałeś dwie osoby pasjonujące się sobą …

Krótki kwestionariusz

Czy przyjaźnisz się z Internetem?

Nie.

Czym jest dla Ciebie luksus, na który nie stać?

Dużo spać.

Z jakim zwierzęciem się kojarzysz?

Wiewiórka.

Czy miałeś przezwisko jako dziecko?

Biloryżik.

Jaka jest różnica między mężczyzną a kobietą?

Odwaga.

Jesteś sową czy skowronkiem?

Sowa.

Czy masz talizman?

Tak, maleńka podróżująca żaba.

Jak łagodzisz stres?

Joga łagodzi stres. Morze jest również bardzo relaksujące.

Gdzie spędziłeś swoje ostatnie wakacje?

Dawno nie miałam wakacji…

Jaka melodia jest na twoim telefonie komórkowym?

Melodie są inne. Teraz „Chito-Grito”.

Ulubiony aforyzm?

Nie ma brzydkich ludzi. Każda osoba jest wyjątkowa na swój sposób.

Działało świetnie! Masz rację, ma dopiero 17 lat, ale mimo młodego wieku już czuje się prawdziwym artystą. Jest bardzo bystry. Łatwy i ciekawy w komunikacji, a przy tym wyraźnie wie, czego chce od niego reżyser i sprawnie wywiązuje się z powierzonego mu zadania. Jestem pewien, że ma przed sobą wspaniałą przyszłość aktorską.

Co do wieku… Wiesz, komunikuję się z różnymi ludźmi. Tak więc wiek wcale nie jest wskaźnikiem. Jeśli dana osoba jest osobą, to ma 17 lat, a w wieku 30 lat możesz być całkowicie pusty. A w Saszy jest to, co nazywa się charyzmą. Jest bardzo charyzmatyczną osobą.

Co sądzisz o sytuacji, w której znajduje się twoja bohaterka - zakochana między nauczycielem a uczniem? Czy możesz znaleźć się w takiej sytuacji?

Sam jestem prawie nie. Ale jestem z tym absolutnie w porządku. A potem tak naprawdę nie są zakochani. Powiedziałbym, że mają wzajemną sympatię. Zgodnie ze scenariuszem różnica wieku wynosi tylko 6 lat. Polina lubi Maxima. Jest ciekawym rozmówcą i ma własny punkt widzenia. W jakiś sposób zmienia światopogląd Poliny. To nie sama Polina się zmienia, nie jej życie, ale jej stosunek do pewnych rzeczy. A co więcej, zmienia się na lepsze. Nie jestem przeciwny takim związkom w życiu.

Serial został nakręcony w Twerze - w bardzo prawdziwej szkole Suworowa. Udało ci się spojrzeć na to wszystko od środka. Jaka jest Twoja opinia na temat tak zwanej „kadeckiej” metody kształcenia?

Wierzę, że studiowanie w Szkole Wojskowej Suworowa daje tym facetom bardzo dużo. Jest XXI wiek, a takie pojęcia jak honor, godność, szlachetność, niestety, zaczęły być zapomniane. A w szkole dzieci uczą się nie tylko chodzić marszowym krokiem i oddawać cześć, ale także szanować bliskich, odpowiadać za ich słowa i czyny. Chłopaki trafiają do Suworowskiego w wieku, w którym postać dopiero zaczyna nabierać kształtu. Ważne jest, kto w tym momencie wpłynie na kształtowanie osobowości. W tym przypadku Szkoła Suworowa jest doskonałą szkołą życia.

Czy wysłałbyś swoje dziecko do szkoły Suworowa?

Cóż, póki nie mam dzieci i trudno mi odpowiedzieć na to pytanie. Może oddałbym go Suworowskiemu. W każdym razie jestem za wolnością wyboru.

Nie sądzisz, że serial upiększa szarą codzienność szkoły? W końcu, bez względu na to, co mówią, Szkoła Suworowa to wciąż armia, choć dla nastolatków.

Zupełnie nie! Wiaczesław Muruga – producent serialu – sam był byłym Suworowitą. Dlatego starał się jak najbardziej wiarygodnie opowiedzieć o życiu facetów, którzy postanowili połączyć swoje życie z obroną ojczyzny. Ludzie, wojsko, cały czas do mnie dzwonią i dziękują za serial. Wyrażają swój podziw dla tego, jak wysokiej jakości i wiarygodne jest wszystko, co zostało sfilmowane, dziękuję za brak krwawych scen w serialu.

Wróćmy do tematu dzieci. Czy planujesz sama zostać matką? A potem dali się ponieść karierze …

Kariera, mówisz? (śmiech) Wszystko ma swój czas. Kiedy podoba się Bogu…

Może nie ma godnego pretendenta do roli ojca dziecka? Pamiętam, że dwa lata temu miałeś młodego mężczyznę. Teraz zmieniły się kryteria idealnego mężczyzny Eleny Zacharowej?

Naprawdę nie ma godnego pretendenta. Ale, jak powiedziałem, wszystko ma swój czas.

Jeśli chodzi o ideał, tak, kryteria rzeczywiście się zmieniły. I radykalnie. To normalne – świat wokół nas się zmienia, świat wewnątrz nas się zmienia.

Porozmawiajmy o jednej rzeczy o tobie, twoich włosach. Mówią, że rudowłosi ludzie są obdarzeni szczególną bezczelnością i asertywnością. Czy chodzi o ciebie?

Nie bardzo. Zgadzam się, że kolor włosów wpływa na człowieka, jego charakter, a nawet sposób myślenia. Gdybym była blondynką, prawdopodobnie byłabym bardziej wyrafinowana. Gdybym była brunetką, prawdopodobnie byłabym bardziej śmiertelna. Zostałem oczywiście przemalowany do filmowania. Byłam zarówno brunetką, jak i blondynką. Ale nadal jestem czerwona.

Bezczelność przypisywana wszystkim rudym nie jest we mnie tkwiąca. Moi przyjaciele nawet żartują, że powinienem od czasu do czasu brać pigułkę „Nakhalim” (śmiech). Umiejętność pracy - tak, jest. Ale nie arogancja.

Gdybym był arogancki, w pełnym tego słowa znaczeniu, być może osiągnąłbym do tej pory coś więcej…

Ale co z historią z Olegiem Tabakowem, kiedy zadzwoniłeś do niego i poprosiłeś o zagranie roli Ofelii w Hamlecie? Mówią, że powiedziałeś, że teatr nigdy nie widział lepszej Ofelii niż ty

Co ty robisz! Nigdzie nie dzwoniłem (śmiech). To wszystko fantazje zaradnych dziennikarzy, którzy po usłyszeniu słowa wymyślą całe zdanie. Wszystko było zupełnie inne. Przyjaźnimy się z Olegiem Pawłowiczem. To niesamowita osoba. Bardzo go kocham i szanuję.

Naprawdę gram Ofelię w jego teatrze. Ale zadzwonić do samego Tabakova i to ogłosić - to wszystko nieprawda.

Skoro poruszyliśmy temat teatru, chciałbym zapytać, jak na wszystko znajduje Pan czas? Grasz w filmach i nie zapominasz o teatrze. Masz zarówno „Hamleta”, jak i „Borysa Godunowa” …

Bardzo kocham teatr. Zwariowany. Co mogę zrobić na planie – tego wszystkiego nauczyłem się w teatrze. Teatr to niesamowita szkoła aktorska, której wdzięczny uczeń nigdy nie zapomni.

W Theatre of the Moon nie masz głównych ról. Może czekasz na jakąś wielką, wyjątkową rolę?

Bardzo chciałbym zagrać Julię, ale jakoś wszystko nie wychodzi. Chciałabym też uczestniczyć w jakiejś produkcji, w której wszystko dzieje się językiem ciała.

Aby poprzez tańce i plastykę przekazać publiczności wszystko to, co zwykle staramy się przekazać słowami. Bardzo lubię tańczyć.

Elena, powiedz mi, czy masz jakieś preferencje żywieniowe? Może lubisz smażone ziemniaki?

Jeśli chodzi o ziemniaki, jesteś do rzeczy. Kocham ją! Zwłaszcza z piklami. Ze względu na swój zawód często muszę jadać w restauracjach i próbować potraw z różnych krajów, ale prawie nic nie może się równać z naszymi rosyjskimi smażonymi ziemniakami. Oczywiście ogórki kiszone. Dopiero wczoraj przyjechałem z kręcenia o 2 w nocy i zjadłem obiad z lekko solonymi ogórkami i serem. Moja mama mówi do mnie „panno marynowany ogórek”! (śmiech)

Czy lubisz sam gotować?

Uwielbiam gotować ciasta, pierniki. Wszystko z dodatkiem suszonych moreli. Szczerze mówiąc, nie lubię gotować dla siebie. Jeśli zajmę się tym biznesem, to tylko po to, by zadowolić moich bliskich. Ogólnie rzecz biorąc, musisz jeść zdrową żywność - warzywa, ryby, owoce morza. W końcu, jak wiecie, w zdrowym ciele jest zdrowy umysł!

Eleno, na koniec chciałbym również powiedzieć, że seria „Kadetstvo” jest bardzo wysokiej jakości i… piękna. Dziękuję za to

Dziękuję za miłe słowa. Bardzo dobrze. W takich momentach rozumiesz, że biznes, który robisz, nie robisz na próżno.