Psychosomatyka na łuszczycę i jak ją leczyć u dorosłych

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Z roku na rok rośnie liczba osób z trudnymi do leczenia chorobami skóry. Patologie oparte na nerwicach obejmują łuszczycę. Psychosomatyka pomaga zidentyfikować przyczyny i określić sposób leczenia u dorosłych pacjentów.

Przyczyny choroby

Medycyna nie podaje dokładnej definicji pojawienia się łuszczycy. Uporczywy stan zapalny na skórze jest wywoływany przez zaburzenia w układzie odpornościowym lub długotrwały stres. Istnieją wersje o dziedzicznym pochodzeniu patologii, infekcji wirusowej.

Czynnikami predysponującymi do rozwoju poważnej choroby mogą być:

• naruszenie procesów metabolicznych;
• dokładna higiena skóry;
• złe nawyki (nadużywanie alkoholu, palenie);
• alergia;
• zła sytuacja środowiskowa;
• nieprawidłowe działanie układu pokarmowego, wątroby, układu hormonalnego.

Impulsem do wystąpienia choroby lub zaostrzenia już istniejącej może być cały szereg przyczyn.

Psychosomatyka łuszczycy

Psychosomatyka choroby, która bada wpływ przyczyn psychologicznych na organizm fizyczny, określa przyczyny wystąpienia choroby. Przyczyny rozwoju łuszczycy:

• konflikty w pracy;
• problemy rodzinne;
• wypadki (śmierć bliskich);
• przedłużające się obawy, urazy.

Eksperci kojarzą poważne przeciążenie psycho-emocjonalne, które utrzymuje się przez długi czas, z wystąpieniem pierwszych objawów łuszczycy. Stopień nadmiernego pobudzenia nerwowego wpłynie bezpośrednio na stopień choroby i obszar rozprzestrzeniania się stanu zapalnego na skórze. Im częściej pacjent się denerwuje, tym cięższa będzie choroba.

Negatywne nastawienie do siebie, do swojego ciała, niezadowolenie z siebie mogą powodować łuszczycę. Psychosomatyka identyfikuje ważne przyczyny choroby, co pomaga w znalezieniu odpowiedniego leczenia u dorosłych pacjentów. Łuszczyca jest częściej dziedziczona u dzieci.

Grupa ryzyka obejmuje osoby:

1. Ze zwiększonym poczuciem wstrętu. Mogą mieć negatywny stosunek do innych, którzy nie spełniają ich przesadnych wymagań.
2. Pracoholicy. Niezadowolenie z ich pozycji, zwiększone obciążenia i wyniki działań prowokują pojawienie się choroby.
3. Z ciągłym poczuciem winy. Wszystko postrzegają boleśnie, wierząc, że wszystko jest im dane jako rodzaj kary, nie mogą „odpuścić” wyimaginowanej winy.
4. Ci, którzy nie wiedzą, jak wziąć odpowiedzialność. Unikając odpowiedzialności, przerzucając ją na innych ludzi, gubi się indywidualność. Razem z nią i siłami ochronnymi. To naruszenie ochrony naskórka. Pacjenci nie wykazują aktywności, uzasadniając tym, że nie mogą pracować z powodu choroby.
5. Boleśnie reagujący na krytykę. Boją się usłyszeć o sobie złą opinię, bo to powoduje stres.
6. Drażliwi ludzie. Nieustannie chcą chronić się przed otaczającą rzeczywistością, często są w stresującym stanie.
7. Osoby z nadwagą. Często nienawidzą swojego ciała, boją się pojawiać w zatłoczonych miejscach.

Pacjenci z łuszczycą charakteryzują się niedowierzaniem w wyzdrowienie, sceptycznym podejściem do leczenia. Dają więc sobie pewne, nieświadome nastawienie na dalszy rozwój patologii.

Jak leczyć łuszczycę u dorosłych?

Łuszczyca jest trudna do leczenia. Nie da się go na zawsze pozbyć. W procesie długotrwałej złożonej terapii możliwe będzie zmniejszenie zewnętrznych objawów patologii, aby osiągnąć pewną remisję. Nie ma ogólnego sposobu na złagodzenie łuszczycy.

Lekarz opracowuje plan leczenia, biorąc pod uwagę różne czynniki:

• wiek pacjenta;
• rodzaj łuszczycy;
• obecność chorób przewlekłych;
• ciężkość i częstotliwość zaostrzeń;
• lokalizacja i wielkość zmian skórnych.

Leczenie jest zawsze złożone. Niektóre leki łagodzą nieprzyjemne objawy choroby, inne wspomagają organizm, a jeszcze inne porządkują układ nerwowy.

W leczeniu tej choroby stosuje się specjalne leki, fizjoterapię, zwracają się do tradycyjnych receptur medycyny i stosuje się specjalną dietę.

Fizjoterapia łuszczycy

Metody fizjoterapii służą do zmniejszania objawów patologii.

Fototerapia jest uważana za skuteczną. Sesje napromieniowania ultrafioletowego przeprowadzane są trzy razy w tygodniu przez 2 miesiące. Czas trwania zabiegu ustalany jest w zależności od skóry pacjenta.

Przydatne jest wykonanie lasera excimerowego w przypadku łuszczycy z wyraźnymi granicami płytki nazębnej. Zabiegi o powierzchni nie większej niż 3 cm. Zdrowa skóra powinna pozostać nienaruszona.

Za pomocą terapii PUVA, czyli leczenia psoralenem jednocześnie z ultrafioletem typu A, płytka nazębna ulega zniszczeniu. Psoralin można dodać do wody do kąpieli. Ale jego częste stosowanie może wywołać onkologię.

Przydatna jest klimatoterapia. W połączeniu z psychologicznym spokojem morza, opalanie pozytywnie wpływa na kondycję skóry.

Dieta na łuszczycę

Stosując dietę można znacznie złagodzić objawy łuszczycy. Psychosomatyka, której zadania obejmują poznanie przyczyn patologii i opracowanie przebiegu leczenia dla dorosłych, przywiązuje dużą wagę do odżywiania.

Pokarmy przyspieszające metabolizm są przydatne:

• warzywa;
• grzyby;
• owoce;
• oliwki;
• groszek;
• soczewica;
• Kurkuma.

Niektóre pokarmy mogą nasilać przebieg choroby, ponieważ są kwaśne. W diecie nie powinno być ich tak dużo, mogą stanowić tylko jedną trzecią. Obejmują one:

• kura;
• świeżo wyciskane soki;
• chuda ryba;
• niskotłuszczowe produkty mleczne;
• masło;
• ser.

Żywność obciążająca, którą należy wykluczyć z menu:

• orzechy;
• cytrus;
• kiełbaski;
• przyprawy;
• jagody;
• kukurydza;
• alkohol;
• czekolada;
• cukier.

Łuszczyca jest uważana za nieuleczalną chorobę. Psychosomatyka identyfikuje przyczyny choroby i pomaga znaleźć sposoby leczenia patologii u dorosłych pacjentów. Dzięki zintegrowanemu podejściu do problemu można znacznie zmniejszyć objawy choroby, ułatwić życie z chorobą.

Podsumować

1. Łuszczyca może zacząć się w każdym wieku.
2. Często choroba ma psychologiczne przyczyny swojego rozwoju.
3. Tylko zintegrowane podejście pomoże poradzić sobie z chorobą.
4. Samoleczenie jest niebezpieczne. Wiele leków na łuszczycę powoduje niekontrolowane komplikacje.