Biografia i życie osobiste Aleksandra Abdułowa

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Niezwykle popularny radziecki aktor filmowy Aleksander Abdułow zagrał wiele pamiętnych ról filmowych. Jak wyglądał Aleksander Abdułow za życia, jak widz pamiętał jego biografię i co było owiane tajemnicą w jego życiu osobistym.

Dzieciństwo

Przyszły zdobywca kobiecych serc urodził się 29 maja 1953 roku. Jego ojczyzną było miasto Tobolsk, położone w obwodzie tiumeńskim. Alexander pochodzi z rodziny kinomanów. Jego ojciec Gavriil Danilovich był reżyserem w teatrze Tobolsk. Imię matki Aleksandra brzmiało Ludmiła Aleksandrowna. Pracowała jako wizażystka w tym samym teatrze. Mała Sasha miała dwóch starszych braci, Roberta i Władimira.

Ludmiła Aleksandrowna była drugą żoną swojego ojca. Tak się złożyło, że w okresie powojennym pierwsza żona Gabriela i jego syn zniknęli z pierwszego małżeństwa bez śladu. Aleksander Gawriłowicz nigdy do końca swoich dni nie dowiedział się, gdzie i w jakich okolicznościach zniknął jego brat ze strony ojca.

Aleksander Abdułow zadebiutował w teatrze w wieku 5 lat. Zagrał znakomitą sztukę teatralną w Teatrze Dramatycznym Fergana, do którego rodzina przeniosła się w 1956 roku. Abdułow nie miał ambicji związanych z karierą aktorską. Bardziej dążył do boisku, a nawet otrzymał kiedyś tytuł kandydata na mistrza sportu w szermierce, co przydało mu się w dalszej karierze filmowej.

Sasha bardzo lubił muzykę, grał na gitarze i pięknie śpiewał. Wymyślił nawet dla siebie hobby, w postaci robienia gitar ze złomu, co spisał się znakomicie. Abdulov Alexander był prawdziwym fanem Beatlesów i wykonywał ich kompozycje na każdym rogu. W jego dalszej biografii i życiu osobistym niespokojny charakter Abdulowa nie zawsze przynosił mu szczęście.

Abdułow dorastał jako niegrzeczne dziecko, prawdziwy buntownik, który nie pasował do ram czasów sowieckich. W tym celu często dostawał go od swoich starszych braci. Jako nastolatek nieustannie wpadał w kłopoty w postaci bójek, postępowań i innych działań.

Po ukończeniu szkoły Aleksander podjął próbę wstąpienia do Szkoły Teatralnej im. Shchepkina. Ale jego próba się nie powiodła. Po powrocie do Fergany przyszły aktor wstąpił do Instytutu Pedagogicznego na Wydziale Wychowania Fizycznego.

Wraz ze studiami Aleksander pomagał ojcu w teatrze, co odegrało decydującą rolę w jego przyszłej karierze. Po krótkim czasie, po wejściu do instytutu, młody człowiek postanowił jednak spróbować swoich sił w GITIS.

Kariera zawodowa

Droga początkującego aktora nie była łatwa. Był dość samokrytyczny wobec siebie i rozumiał, że czeka go długa i ciężka praca, aby zająć swoje miejsce wśród stołecznych aktorów. Aleksander, próbując jakoś ułożyć swoje życie i karierę, próbował jednocześnie zarabiać pieniądze ciężką fizycznie pracą.

Nie miał mieszkania na wynajem i musiał mieszkać w hostelach i mieszkaniach znajomych. Z ról do tej pory dostał tylko statystów.

W 1975 roku w życiu Aleksandra Abdulowa, a raczej w jego biografii pojawił się mentor, który podał mu pomocną dłoń. Zapominając o swoim życiu osobistym, aktor rozpoczął zawód. Utalentowany młody człowiek został zauważony przez Marka Zacharowa. Na jego zaproszenie przyszły aktor przybył do „Lenkom”, gdzie otrzymał role w różnych produkcjach.

Teatr Zacharowa stał się dla Abdulowa tym światłem w oknie, którego tak bardzo mu brakowało. Na scenie tego teatru zagrał słynne role w "Juno i Avos", "Barbarzyńcy i heretyku", za ostatnią z których artysta otrzymał prestiżową nagrodę "Kryształowej Turandot". Abdułow poświęcił wiele lat swojego życia swojemu ulubionemu teatrowi, bez którego nie mógłby żyć pełnią życia.

W 1993 roku Aleksander Abdułow zaczął angażować się w działalność charytatywną. Organizował pewne imprezy, z których dochód przeznaczał na dobre cele. Z jego pomocą odrestaurowano kościół, który znajdował się obok teatru Lenkom. Większość dochodów z koncertów organizowanych przez aktora trafiła do funduszy domów dziecka.

Aleksander Abdułow w kinie

Aktor zaczął grać w filmach w latach 70. Wysoki, przystojny mężczyzna o miękkim głosie zyskał popularność za rolę w filmie „Zwyczajny cud” w reżyserii Marka Zacharowa. Rok później aktora można było zobaczyć na taśmie „Nie rozstawaj się z bliskimi”. Po zdobyciu sławy praca w filmach zajęła serię.

• „Formuła miłości”.
• „Ten sam Munchausen”.
• „Sekrety Madame Wong”.
• „Dziesięć małych Indian”.
• "Kierowcy do przodu!" inny.

Wyłączność Aleksandra Abdulowa w jego twórczej biografii polegała na tym, że w swojej pracy nie przestrzegał pewnych gatunków. Zawsze i wszędzie był w najlepszej formie, bez względu na to, czy było to jego życie osobiste, czy praca. Z powodzeniem mógł grać zarówno w filmach historycznych, jak iw komediach.

Filmy z gatunku detektywistycznego i romantycznego okazały się dla Abdułowa bardzo dobre. Aleksandra doceniono również za to, że wszystkie niebezpieczne akrobacje wykonywał samodzielnie, aw jego karierze było kilka nagród za doskonałą pracę kaskaderską. Był bardzo rozwinięty fizycznie, co dawało mu przewagę wśród aktorów.

Kierowniczy

W swoim krótkim, ale pełnym wrażeń życiu Aleksander starał się zostać nie tylko aktorem, ale także reżyserem. Jego popularną pracą reżyserską był film muzyczny oparty na baśni „Muzycy z Bremy”.

Życie osobiste

Jego wizytówką był piękny wygląd Aleksandra Abdulowa, w którego biografii zanotowano imiona najpiękniejszych kobiet i którego życie osobiste zawsze kipiało emocjami. Prasa radziecka pisała o różnych powieściach Aleksandra z kobietami o różnym statusie.

W każdym związku ważna jest stabilność, której aktor nie mógł dać swoim kobietom. Urodził się pod znakiem Bliźniąt, a jego ambiwalentna natura, żarliwy charakter i wieczne męki nie uczyniły go najstabilniejszym towarzyszem życia.

Jego pierwsza miłość nazywała się Tanya. Ich związek rozpoczął się w latach 70., a młody namiętny Abdulov nie mógł zostać dziewczyną godną parą. Ich związek był namiętny, ale krótkotrwały. Dziewczyna była tancerką, która po rozstaniu z młodym mężczyzną wyjechała za granicę. Aktor starał się pozostać w dobrych stosunkach ze wszystkimi swoimi dawnymi pasjami.

Pierwszy prawdziwy związek można uznać za romans artysty z Iriną Alferovą. Abdułow znał ją od 1976 roku, od czasu kręcenia filmu „Nie rozstawaj się z bliskimi”.

A cały romans bohaterów taśmy płynnie wszedł w prawdziwe życie. Stali się najpiękniejszą parą w telewizji w czasach ZSRR. Ale nie wszystko było takie proste w relacjach utalentowanych aktorów.

Irina na początku życia rodzinnego z Abdulovem była na stanowisku innego mężczyzny. Para próbowała utrzymać ten sekret w tajemnicy. Irina miała córkę, którą para nazwała Xenia. Aktor wychował dziewczynę jak własną, inwestując w nią całe swoje niewydane ojcowskie ciepło. Kiedy Irina zerwała z Aleksandrem, nie przestał wspierać swojej córki. Para mieszkała razem przez 14 lat, ale nie mogła zachować rodzinnego ogniska z powodu romansów Aleksandra i jego kapryśnej natury.

Kolejny związek Abdulowa Aleksandra w jego biografii pojawił się, gdy spotkał dziewczynę o imieniu Larisa. Życie osobiste z Larisą Steinman było burzliwe. Ich romans trwał dwa lata, po czym kochający artysta postanowił zamknąć temat ich związku.

Przez osiem lat Artysta Ludowy mieszkał z baletnicą Galiną Lobanovą. Razem zbudowali wiejski dom, przeszli wszystkie trudności ze zdrowiem Aleksandra. Ich dom był gościnny, do którego przyjeżdżali wszyscy przyjaciele artysty. Mieszkając z Galiną, Abdułow był związany z przysięgą Alferowa przed Bogiem

Po rozstaniu z Galiną Abdułow, podobnie jak w poprzednich związkach, zostawił nieruchomość swojej żonie. Sam aktor mieszkał w tym okresie, gdzie tylko mógł. Artysta bardzo martwił się o odejście żony, co wpłynęło na jego wygląd i zdrowie.

Następną de facto żoną aktora była Julia Meshina. Stała się ujściem dla mężczyzny i zachętą, dla której warto żyć. Abdułow był już w wieku, ale zakochał się w dziewczynie jak chłopiec. Julia opuściła męża ze względu na Aleksandra, który po rozwodzie swojej wybranki poleciał za nią do Odessy. W 2006 roku kochankowie podpisali się bez obecności dziennikarzy i innych nieznajomych. Wiosną 2007 roku Julia dała aktorowi córkę, którą szczęśliwa para nazwała Zhenya.

Śmierć

W wieku 54 lat Aleksander Abdułow został poddany operacji z powodu perforowanego wrzodu. W jego biografii był już podobny okres jego życia, kiedy stan zdrowia przekreślał jego życie osobiste. Tym razem ciało artysty zawiodło i niemal natychmiast po operacji serce Abdulova zaczęło się zatrzymywać.

Został przeniesiony na oddział intensywnej terapii, gdzie spędził sześć dni. W tym czasie nie było żadnych ulepszeń i postanowiono przenieść aktora do Moskiewskiego Centrum Kardiologii. Ten ruch tylko pogorszył stan artysty i musiał być pilnie przetransportowany do Izraela.

Lekarze, u których zdiagnozowano raka płuca czwartego stopnia. Sześć miesięcy przedłużającego się poważnego stanu i nieskutecznego leczenia doprowadziły do śmierci aktora rankiem 3 stycznia 2008 r.

Abdułow zmarł w Centrum Chirurgicznym Bakulev. Pożegnali się z ulubienicą ludu w jego rodzinnym „Lenkom”, a pogrzeb artysty ludowego odbył się na cmentarzu Vagankovskoye.