Znawca nie mówi, mówiący nie wie

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Ten facet jest całkiem słodki. Za jego szerokimi ramionami znajduje się akademia wychowania fizycznego i praca jako trener fitness. Śmiało zaczyna o ciebie dbać: „Kochanie, masz świetną figurę, dlaczego inaczej jest fitness?” Dajesz mu swój telefon. Uśmiecha się, głośno szepcze ci do ucha: „Zadzwonimy do ciebie!” i, popisując się swoimi wspaniałymi mięśniami, idzie na siłownię.

Cóż, myślisz „zadzwońmy”, ten zły akcent prawie nie drażni twojego delikatnego filologicznego ucha, ponieważ teraz wiele osób tak mówi. Następnego dnia woła: „Cześć! Tak, „loża”. Ale jest uroczy i uprzejmy. Następnego dnia, w swoim najwspanialszym stroju, spotykasz go w kasie kina. Pewnie całuje cię w usta i patrzy w okno kasjera: „Ile to jest warte?” Pewnie pyta o cenę biletu, w myślach zakładasz. Film okazuje się bezpretensjonalnym filmem akcji i nie chcę o nim rozmawiać. W drodze powrotnej wypijasz dwa zdrowe koktajle alkoholowe, a następnie całujesz się przy wejściu do domu do pierwszej w nocy. Bezgłośnie.

Od tego czasu jesteście razem. Wciąż jest słodki i daleki od głupoty, ale… Mylisz się jego potoczną mową: „I rozumiem – to fajka”, „Dlaczego się ze mnie śmiejesz?” itp. Wstydzisz się przedstawić go swoim znajomym, nie mówiąc już o konfrontacji z rodzicami – będą się śmiać, pytać: „Skąd masz taki egzemplarz? Jego kula daje słowo, ai tak nie zawsze”.

Co robić? Zepsuć się? Czy za każdym razem poprawiać? Ale jesteś dorosłą dziewczyną i wiesz, że mądrość jest nieprzyzwoita. Nie możesz wskazać nieznanym ludziom ich błędów w mowie, w przeciwnym razie uznają cię za nudne wyobrażenie. Nawiasem mówiąc, poprawianie cudzych błędów mowy to typowe zachowanie studentów I roku wydziału filologicznego. Resztki młodzieńczego maksymalizmu, plus minimalna nowa wiedza z zakresu języka rosyjskiego, skutkują wyniosłym, pogardliwym spojrzeniem na ludzi, którzy nie mówią całkiem poprawnie. Ale nie jest już nieznaną osobą! I mówi w taki sposób, że czasami ledwo go rozumiesz. No dobra, gdyby był nastolatkiem – mają swój slang, bez którego można wszędzie jechać. W wieku szesnastu lat sam "wysiadywałeś" i "kiełbasy" na dyskotekach i powiedziałeś rodzicom: "Idziemy na tańce z dziewczynami". Oznacza to, że już wtedy potrafiła rozróżniać różne poziomy komunikacji. I nadal nie czuje tej różnicy.

Oczywiście nie jest jedyny, teraz wiele osób mówi „łamanym rosyjskim”. Ogólnie rzecz biorąc, w ciągu ostatnich 10-20 lat nasz język, ku przerażeniu rosyjskich językoznawców, przeszedł znaczące zmiany, jeśli nie mutacje. Normy języka są poluzowane, pojawia się żargon i obraźliwa mowa, nie ma mowy o etykiecie mowy. Naukowcy nazywają środki masowego przekazu głównymi „sprawcami” incydentu.

Po pierwsze, teraz w telewizji, radiu i gazetach dopuszczeni są nie tylko dziennikarze dobrze wyszkoleni i poprawni z punktu widzenia porządku społecznego, ale także cała reszta.

Po drugie, brak oficjalnej cenzury i wolności słowa pozwolił każdemu, bez względu na wiek, wykształcenie i kulturę, głośno zadeklarować siebie.

Po trzecie, teraz większość dziennikarzy pisze i mówi, z wyjątkiem być może prezenterów wiadomości, w stylu przyjacielskiej rozmowy, a nawet „gawędzi z chłopcami”.

I po czwarte, rozszerzyły się sposoby komunikacji: pager, telefon komórkowy, Internet – wszystko to sprawiło, że mowa ludzi jest bardziej zrelaksowana i ożywiona. Ponadto otworzyły się granice międzynarodowe - a kraj szczęśliwie przyjął wiele obcych słów: potwór, menedżer, zabójca itp. A także żargon więzienny stał się modny, zwłaszcza w formie piosenek. A radio „Chanson”, ulubione radio wszystkich taksówkarzy w naszym mieście, żyje i kwitnie.

A potem są nasi ulubieni śpiewacy i śpiewacy, którzy uczą nas, jak mówić „poprawnie”. Na przykład Tanya Ovsienko z uduchowioną piosenką o kierowcy ciężarówki: „Znowu zmęczone oczy patrzą w noc …” Oczy mogą patrzeć, ale „wyglądać”?

Nie ma nic do powiedzenia o politykach. Ich wypowiedzi zaraz po przemówieniu trafiają do ludu jako anegdoty: „Patrząc na tę sytuację, nie podniosłem ręki, by krytykować lokalne władze” (Cubajs), „Naród białoruski będzie żył źle, ale nie długo” (Łukaszenki).

Dziennikarze natomiast są po prostu czarujący w swoich błędach. Publicysta gazety wczesnym rankiem powiedział słuchaczom radia: „Nie mam czasu na przeczytanie wszystkiego, zostawiam was braterstwu z gazetami”. Ta pomyłka jest prawie freudowska.

To prawda, że nie będzie zbyteczne sprawdzanie siebie, ukochanego, pod kątem znajomości zasad języka rosyjskiego, przynajmniej pod kątem znajomości prawidłowego akcentu w słowach. Przeglądając słownik, dokonujesz interesujących odkryć.

Okazuje się, że bardziej słuszne jest powiedzenie nie małżonkowie, ale wędrowcy, nie urojeni, ale urojeni, nie współcześni, ale współcześni. To prawda, że nie jest zabronione wymawianie tych słów, jak wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni, ale w nieformalnym otoczeniu. Nie możesz więc zerwać języka z tymi, którzy „walą”. Ale dziwaczne, faliste, zapieczętowane, fetysz, szczaw i wiele innych słów z „kontrowersyjnym akcentem” trzeba wypowiadać tylko w ten, a nie inny sposób.

Dobrze, że są takie słowa jak żaba, żaba i żaba. Cokolwiek powiesz, wszystko się zgadza. Hurra, przynajmniej nie możesz stać na ceremonii z żabami!

Po wielu wahaniach nadal decydujesz się na szczerą rozmowę ze swoim chłopakiem. Na spotkaniu, kiedy znowu mówi „Loża”, poprawiasz go: „Nie kłamię, ale kładę”. „Tak, wiem, ale to dla mnie wygodniejsze” – odpowiada spokojnie. "Co tu jest wygodniejsze?!" - gotujesz, - musisz powiedzieć PRAWIDŁOWO! "" Dlaczego? Każdy, kto chce mnie zrozumieć! A tak w ogóle, kim jesteś dla mnie - mamusiu? Więc nie naucz mnie żyć! „I nagle uświadamiasz sobie coś zupełnie innego, a mianowicie, że nigdy nie będziesz razem… Bo tak naprawdę nie jesteś mamą, ale prawdziwa mama powinna była bardziej zaopiekować się dzieckiem kiedy szedł pod stołem i nie „kładał” owsianki na talerzu, ale wkładał …