Kobiece sztuczki Marilyn Monroe. Ku pamięci blondynki numer 1

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

W lutym 1955 r. wykonała testament. Po podpisaniu dokumentu prawniczka żartobliwie zapytała, czy chciałaby dodać życzenie dotyczące epitafium. "Marilyn Monroe, blondynka" - broniła gwiazdy ze słodką spontanicznością. Od jej śmierci minęło pięćdziesiąt lat. Ale do tej pory Marilyn pozostaje blondynką nr 1, której unikalnego wizerunku nikt nie był w stanie poprawnie skopiować.

Oczywiście w Hollywood nie była pierwszym urokiem blond włosów. Ale zawsze starała się wszystkich zadowolić. No lub prawie wszyscy. Istnieje wiele legend o licznych powieściach Marilyn. Jej psychoanalitycy wielokrotnie zauważyli, że gwiazda z jakąś szaloną rozpaczą została podarowana mężczyznom. Ale z jeszcze większą pasją oddała się publiczności, dla której gorliwie stworzyła swój wizerunek frywolnego symbolu seksu.

W 1946 roku Norma Jeane została zaproszona jako statystyk do studia filmowego 20th Century Fox, gdzie urodziła się Marilyn Monroe.

Kariera Normy Jean Baker rozpoczęła się w 1945 roku. Potem spróbowała siebie jako modelka, a fotografowie byli zdumieni, jak bardzo uwielbia aparat i jak poważnie przygotowuje się do sesji zdjęciowej. Stworzyła własny wizerunek. W 1946 roku Norma Jeane została zaproszona jako statystyk do studia filmowego 20th Century Fox, gdzie urodziła się Marilyn Monroe.

Aktorce zajęło stosunkowo niewiele czasu, aby stać się sławnym w całym kraju. W październiku 1948 roku na ekrany kin wszedł film Chorus Girls, wyprodukowany przez Columbia Pictures. To był pierwszy film, w którym Marilyn mówiła i śpiewała. Potem spotyka się na jednej z imprez z producentem 20th Century Fox Josephem Schenkiem. Miłośnik piękności Schenk zainteresował się ładną dziewczyną i zgodził się ją chronić. Kilka dni po fatalnej znajomości Marilyn podpisuje kontrakt z Columbią, ale dyrektor studia filmowego stawia warunek: musi zostać efektowną blondynką, jak Jean Harlow, i mieć trwałą trwałą trwałą. Tak wygląda piękność z platynowymi włosami. A Marilyn zaczyna pracować nad swoim wizerunkiem z jeszcze większym entuzjazmem.

Stara się czesać loki tylko po prawej stronie. I zwraca szczególną uwagę na kolor włosów. Dla każdego filmu aktorka próbowała wybrać nowy odcień: platyna, miód, bursztyn, topaz …

- Muszę ufarbować włosy, nie miałam czasu - poskarżyła się kiedyś, gdy poznała Marilyn swojemu przyjacielowi Trumanowi Capote.

- Myślałem, że jesteś prawdziwą blondynką…

- A ja jestem prawdziwą blondynką. Ale nie tylko z natury stajesz się blondynką. Chociaż nie zależy mi na twojej opinii.

Początkowo była aktorka, nauczycielka sztuk dramatycznych Natasha Lytess, zajmuje się wizerunkiem potencjalnej gwiazdy. Później zapewni, że w całości stworzyła „legendarną Marilyn”, zaczynając od sposobu wyraźnego wymawiania „d” i „t”, a kończąc na charakterystycznym chodzie – jej sposobie stawiania pięty tuż przed czubkiem palca. druga noga, kołysząc biodrami. Istnieje również wersja, w której Monroe sama wymyśliła tę sztuczkę, a nawet zamówiła buty na obcasach o różnej wysokości (o jedną czwartą cala niższą od drugiej) dla szewców. Założenie to potwierdza jedno ze sformułowań gwiazdy, która uskrzydliła się: „Daj dziewczynie parę dobrych butów, a może podbić świat”.

Marilyn była generalnie świetnym wynalazcą. „Dwie rzeczy powinny być piękne w dziewczynie - wygląd i usta” - powiedziała diva. „Może sprawić, że zakocha się w swoich oczach, ale ustami może udowodnić, że kocha”. Dlatego rzadko pojawiała się na imprezach towarzyskich bez sztucznych rzęs i niezmiennie wykonywała spektakularną „strzałkę” na górnej powiece. Sama stworzyła odcienie szminki (czasem mieszając kilkadziesiąt pomadek w różnych kolorach), aby jej usta wyglądały na pulchne.

Istnieje nawet wersja, w której Marilyn ogoliła twarz. Coś pomiędzy depilacją a złuszczaniem. Według plotek później Elizabeth Taylor zwróciła uwagę na tak oryginalną sztuczkę.

Krótko mówiąc, była prawdziwym geniuszem, jeśli chodzi o wygląd. Tylko ile warta była jej bielizna: Monroe była jedną z pierwszych, które odkryły, jak zrobić biustonosz push-up. Oficjalnie pierwszym producentem i dystrybutorem pompek jest Canadian Lady, który na początku lat 60. wprowadził na rynek model Dream Lift 1300 (z fiszbinami i miseczkami).

Ale Monroe miał prototyp pompek w połowie lat 50. (jeśli nie wcześniej). Była to dość skomplikowana konstrukcja: rodzaj „podwójnych” miseczek, w które od spodu wszyto sztywny drut, który służył jako nowoczesne „kości”. Z przodu biustonosz został wyposażony w dodatkowe ramiączka w kształcie litery V, które zostały przymocowane pośrodku i połączone z głównymi na ramionach. Ta bielizna dodała dodatkowe 2,5 centymetra objętości kształtom gwiazd 36D.

Jej luksusowe zagłębienie było podziwiane i stało się prawie tak samo sławne jak jej kolor włosów.

Dziś, pięćdziesiąt lat po tajemniczej śmierci divy, niektórzy krytycy mody zastanawiają się, dlaczego wpływ Marilyn na modę jest wciąż niedoceniany. W końcu wpłynęła na kształtowanie się stylu współczesnych kobiet nie mniej niż ta sama Audrey Hepburn (nawiasem mówiąc, Capote napisał bohaterkę swojej powieści „Śniadanie u Tiffany'ego” specjalnie dla Monroe).

Trzeba tylko pamiętać: różową jedwabną sukienkę („Najlepsi przyjaciele dziewczyny to diamenty”), białą plisowaną sukienkę („The Seven Year Itch”) czy półprzezroczystą, wykończoną cekinami toaletę, w której Monroe śpiewała z okazji urodzin, panie prezydencie.

Na długo zanim te marki modowe stały się znane na całym świecie, aktorka nosiła buty Ferragamo, torebki Gucci, stroje Olega Cassiniego i Emilio Pucci.

Według biografów aktorki często współpracowała z projektantami mody, aby stworzyć obraz odpowiedni specjalnie dla jej projektu o nazwie „Marilyn Monroe”.

„Czuje się mała i nieistotna” - zauważył kiedyś jej psychoanalityk Ralph Greenson. - Jednocześnie jest bardzo dumny ze swojego wyglądu. Uważa się za bardzo piękną, nawet najpiękniejszą na świecie. Kiedy Marilyn ma pojawić się publicznie, robi wszystko, by wyglądać uwodzicielsko i zrobić dobre wrażenie. Ale w domu, kiedy nikt jej nie widzi, nie dba o to, co ma na sobie. Ozdabianie ciała jest dla niej głównym sposobem na uzyskanie pewnej stabilności, nadanie sensu życiu. Kiedy powiedziałem jej, że naprawdę piękne kobiety nie zawsze są piękne i są momenty i kąty, kiedy wyglądają po prostu okropnie, nie rozumiała mnie.”

Bardzo często jej stroje miały ogromne znaczenie strategiczne. Na pierwszym spotkaniu z Robertem Kennedym (październik 1961) wybrała długą czarną sukienkę, która podkreślała marmurową bladość skóry i korzystnie podkreślała biust. Dr Greenson kategorycznie sprzeciwiał się takiej toalecie. Jego zdaniem była to demonstracja zachowania autodestrukcyjnego, z którym od kilku lat nie radził sobie zbyt dobrze w walce.

„Wiesz, kilka lat temu sporządziłem testament i epitafium” – powiedział Monroe psychoanalitykowi kilka tygodni po spotkaniu z Kennedym. - „Marilyn Monroe, blondynka: 94-53-89”. Prawdopodobnie tak zostawię. Chyba że pomiary będą wymagały aktualizacji.” Pomiary nie musiały być aktualizowane.