Zazdrość zawodowa: motywacja czy chęć siedzenia?

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Wczoraj na spotkaniu szef pochwalił swojego kolegę, ale nawet nie pamiętał o twoich zasługach. Dziś nie przydzielono wam wcale ciekawego zadania, ale nowej dziewczynie, która wciąż nic nie wie. Czujesz, że powoli się gotujesz, nie masz nawet ochoty patrzeć w kierunku rywali, nie mówiąc już o rozmowie z nimi – a tym bardziej. Zadręczasz się pytaniami: „No, dlaczego szef wybrał ich, a nie mnie? Dlaczego jestem gorszy?” - a ty sam nie rozumiesz, dlaczego tak bardzo chcesz, aby wszyscy natychmiast odeszli. Nie myśl, że coś jest z Tobą nie tak: każdy może być na Twoim miejscu, a uczucie, które Cię zawładnęło, jest dość powszechne i nazywa się zazdrością zawodową.

Nawet w szkole rywalizowaliśmy z kolegami z klasy: kto lepiej odpowiadałby przy tablicy, kto pomógłby nauczycielowi zanieść zeszyty do klasy i tym samym zdobyć jego przychylność. Tych, którzy zbyt aktywnie szukali miłości nauczycieli, uważaliśmy za frajerów, ale w głębi duszy im zazdrościliśmy - chcieliśmy, aby nauczyciel również nas traktował życzliwie. Dorastaliśmy, zdobyliśmy wyższe wykształcenie, znaleźliśmy pracę, ale nie przestawaliśmy usilnie starać się o szacunek i zaufanie kierownictwa. Sukcesy innych coraz mniej nas zachwycają, czasem wydaje nam się nawet, że inni nie zasługują na pochwałę, jaką obdarzają ich szefowie.

Niektórzy, zdając sobie sprawę, że ktoś ich wyprzedza, wkładają jeszcze więcej wysiłku, zwiększają tempo i osiągają prawdziwe wyżyny. Inni pozostają na miejscu, ale próbują wszelkimi sposobami „sprowadzić z nieba” i mają szczęście udowodnić, że nie są tak wielcy.

Zawodowa zazdrość może być zarówno pozytywna, jak i negatywna i bardzo ważne jest, aby zrozumieć, kiedy nieszkodliwy duch rywalizacji przeradza się w pragnienie upokorzenia, siedzenia i przetrwania w zespole.

Jak to się manifestuje?

Zazdrość zawodowa różni się od tej, która pojawia się w związku mężczyzny i kobiety. Jeśli w drugim przypadku walczysz o uwagę ukochanej, to w pierwszym - o sukces, uznanie i szacunek. Dlatego objawy są nieco inne:

1. Widząc, że kariera Twojego kolegi idzie w górę, zaczynasz go mozolnie doganiać. Dla Ciebie cudzy sukces jest motywacją do pójścia naprzód, bez niego najprawdopodobniej stałbyś w miejscu. Ale fakt, że ktoś jest mądrzejszy, szybszy lub bardziej przyszłościowy, sprawia, że odkrywasz ukryte zasoby. To pozytywna zazdrość zawodowa.

2. Niepokoi fakt, że szef chwalił kolegę, a nie ciebie. Zbyt boleśnie bierzesz cudzy sukces i starasz się, aby nie był on tak znaczący w oczach innych: rozwiej plotki, znajdź winę u faceta w sklepie nad drobiazgami - sprawcą twoich udręki. Wszystko zaczyna cię denerwować - od podniesienia pensji sekretarki po zakup nowego komputera do biura księgowego. To jest negatywna zazdrość zawodowa.

To, że to Twój szef chwalił kolegę, a nie Ciebie, jest niepokojący.

3. Czyjeś osiągnięcia sprawiają, że chcesz pogratulować zwycięzcy. Cieszysz się szczerze ze swojego kolegi i spokojnie kontynuujesz pracę w takim samym tempie jak poprzednio. Nie czujesz zawodowej zazdrości z jednego prostego powodu: znasz swoją wartość i masz pewność, że niczyj sukces nie może wpłynąć na rozwój Twojej kariery i relacje z szefem.

Jak radzić sobie z zazdrością zawodową

Jeśli rozumiesz, że twoja zazdrość to chęć kłucia, robienia drobnych nieprzyjemnych rzeczy, a nawet siedzenia i przetrwania kolegi z zespołu, to zdecydowanie musisz coś z tym zrobić. Po pierwsze, takie negatywne emocje wcale ci nie przynoszą korzyści i podważają twoje zdrowie psychiczne. Po drugie, próbując jakoś obrazić bardziej odnoszącą sukcesy osobę, całkowicie zapominasz o swojej roli w tej firmie i możesz w końcu stracić pracę, porwany intrygami i nie wykonując służbowych obowiązków. Jeśli więc czujesz, że zazdrość przeradza się w kipiący gniew, postępuj zgodnie z naszą radą.

1. Przyznaj się: to, czego doświadczasz, to banalna zazdrość. Gdy tylko zdasz sobie sprawę, że twój kolega nie uraził cię w żaden sposób, ale ukończył swoją pracę tylko o pięć punktów i naprawdę mu zazdrościsz, złość na osobę odnoszącą większe sukcesy zniknie. On niczego nie jest winny, to tylko ty.

2. Spróbuj się uspokoić i nie szukaj brudnej sztuczki gdzie go nie ma: szef nie próbuje cię „popychać”, po prostu przydziela zadania podwładnym, na podstawie ich umiejętności i obciążenia pracą w danym momencie. A jeśli teraz nie otrzymałeś zadania, o którym marzyłeś, przyjrzyj się uważnie swojemu biurku: być może jest zaśmiecone takim stosem papierów, że będziesz musiał je grabić przez co najmniej tydzień.

Najpierw zajmij się drażliwością, a potem zabierz się do pracy.

3. Zajmij się czymś innym. Jeśli negatywne emocje są przytłoczone, lepiej napić się herbaty i „przejrzeć” kobiecy magazyn online, niż iść do „palarni” i tam z zazdrością w głosie dyskutować o osiągnięciach innych osób. Najpierw zajmij się drażliwością, a potem zabierz się do pracy.

4. Skoncentruj się na swojej pracy … Zamiast dyskutować z kolegami o sukcesie przeciwnika, zacznij dążyć do swojego triumfu. Pochwała i uznanie tak po prostu nie spadną na głowę, trzeba na nie zapracować, a teraz jest czas na aktywne działanie.