Dlaczego ukrywamy swoje uczucia i jak przestać to robić

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

To dziwna rzecz, możemy się śmiać, gdy kot drapie po naszej duszy, możemy zrobić co w naszej mocy, aby powstrzymać uśmiech, jeśli jesteśmy z czegoś szczerze szczęśliwi, i nigdy nie pokażemy innym, że się boimy, ponieważ uważamy to za przejaw słabość. Umiejętnie ukrywamy nasze uczucia, a potem martwimy się, że jak gdyby wcale nami nie jesteśmy. „Cleo” postanowiła dowiedzieć się, dlaczego tak się dzieje i jak wreszcie zdjąć maskę „nieprzenikliwości”.

Jako dziecko o wiele łatwiej było pokazać swoje emocje. Dokładniej, nawet nie myśleliśmy o tym, jak wyglądamy, kiedy płaczemy lub śmiejemy się. Uderzyliśmy się w kolano - ryczeliśmy, dostaliśmy w prezencie długo wyczekiwaną lalkę - uśmiechniemy się wszystkimi ustami. Nawet dziecku nie przyszłoby do głowy, że można ukryć swoje uczucia przed innymi. Przez usta niemowlęcia przemawia prawda, a w tym przypadku mówimy nie tylko o werbalnym sposobie przekazywania informacji, ale także o emocjonalnym. Dzieci są szczere – nie boją się (i nawet nie myślą o strachu!), aby pokazać, co w tej chwili dzieje się w ich duszach.

Jako dorośli zakładamy maski obojętności i wydaje się, że przestajemy być sobą. Wraz z dzieciństwem opuszcza nas emocjonalna szczerość, a na jej miejsce pojawiają się drzwi i zamki, które sami zamykamy.

1. Radość

Czy uważasz, że łatwo jest się śmiać, gdy jest to naprawdę zabawne i szczerze cieszyć się z osoby, której nie widziałeś od dawna? Jeśli tak, to masz szczęście. Ale większość z nas uważa za złą formę głośnego śmiechu i rzucenia się na szyję ukochanej osoby, kiedy się spotykamy. Mocno wierzą, że wykształceni ludzie zachowują się z umiarem. A ci wokół nich myślą, że to „podróbki” i powinni nad sobą popracować.

Dlaczego tak się dzieje? Niestety, wina leży po stronie wychowania. Rodzice chcieli jak najlepiej, ale tak się okazało. Wszystkie te drgawki w duchu „nie śmiej się tak głośno”, „bądź skromniejszy” wyszły nam z boku – bojąc się rozczarować mamę i tatę, wykonaliśmy ich polecenia w 200 procentach, stając się cicho i nieśmiało.

Co z tym zrobić? Co jest złego w prawdziwej radości? Zgadza się, nic. Dlaczego więc nie pozwolić sobie na uśmiech, kiedy chcesz i szczerze powiedzieć ukochanej osobie: „Tak się cieszę, że cię widzę”. Pozytywnymi emocjami należy się dzielić, tylko wtedy będzie ich więcej.

Wolimy walczyć z mdłościami, ale nigdy nie wypowiemy prostego zdania: „Bardzo się boję latać”.

2. Strach

Głupotą jest myśleć, że na świecie są ludzie, którzy niczego się nie boją. Nawet jeśli pająki, ciemność i wzrost nie pojawiają się na liście ich lęków, to przynajmniej loty lub wycieczki do dentysty denerwują ich w przeddzień „egzekucji”. Dziwne jest to, że przyznanie się do naszych lęków jest równoznaczne z przyznaniem się do własnej słabości. Wolimy walczyć z mdłościami, ale nigdy nie wypowiemy prostego zdania: „Bardzo się boję latać”.

Dlaczego tak się dzieje? W rzeczywistości odpowiedź leży na powierzchni: powiedzieć, że się czegoś boisz, to przyznać, że jesteś bezbronny. Współczesnego człowieka, dążącego do wiecznego sukcesu, nie stać na taki luksus. Podatność to los klasy średniej.

Co z tym zrobić? Jeśli zamkniesz oczy na problem, nie zostanie on rozwiązany. Tak samo jest z lękami. Nie możemy ich ukrywać, musimy z nimi walczyć. Nawet Superman, który podświadomie jest równy większości „niezniszczalnych”, przyznał, że bał się kryptonitu.

3. Złość

Ile razy mówiłeś, że wszystko jest w porządku, nawet jeśli chciałeś szarpać i rzucać? Setki. Koleżanka zdradziła twój sekret swojej przyjaciółce - jest w porządku, nie histeria z tego powodu, to nie jest taki straszny sekret. Szef sprawił, że się pokłóciłeś, nie zastanawiając się, kto ma rację, a kto się myli? Cóż, posłusznie go wysłuchasz, połkniesz obrazę, ale twoja rodzina przyjmie to w całości. Oburzenie, jak łyżka, jest drogie na obiad, ale wolisz udawać, że wszystko jest w porządku.

Dlaczego tak się dzieje? Bo „porządni” ludzie nie aranżują skandali. Tylko „nieprzyzwoiti” bronią swojej pozycji podniesionym głosem, a my tak bardzo boimy się, że wokół nas uznają nas za kłótliwych i niezrównoważonych chamów. Dlatego lepiej nadstawiać jeden policzek po drugim, niż być uważanym za histeryka.

Co z tym zrobić? Przełam stereotypy i uświadom sobie, że nikt oprócz Ciebie nie będzie się za Tobą wstawiał. Oczywiście nie powinieneś krzyczeć na pierwszą napotkaną osobę, ponieważ jakoś źle na ciebie spojrzał, ale możesz łatwo wytłumaczyć swojemu przyjacielowi, że nie musisz zdradzać cudzych tajemnic.

"Zakochaj się w niedostępnym!" - tłumaczysz swoje zachowanie, a potem zastanawiasz się, dlaczego to on za każdym razem przechodzi obok.

4. Współczucie

Lubisz mężczyznę i udajesz, że nie widzisz go wprost. "Zakochaj się w niedostępnym!" - tłumaczysz swoje zachowanie, a potem zastanawiasz się, dlaczego to on za każdym razem przechodzi obok. To samo, nawiasem mówiąc, dotyczy przyjaźni i relacji rodzinnych: z jakiegoś powodu, nawet bliskim ludziom, czasami boimy się pokazać, że ich potrzebujemy.

Dlaczego tak się dzieje? Chodzi o strach przed odrzuceniem. Być może twoja rodzina nie była najszczęśliwsza, gdy byłaś małą dziewczynką, może ktoś zdradził cię osobiście. Negatywne doświadczenie nieustannie powtarza: „Nie otwieraj swojej duszy, jeśli nie chcesz, aby boli”.

Co z tym zrobić? Realistycznie spójrz na świat i zrozum, że zdrada i zdrada nigdzie nie pójdą, ale lojalność i miłość zawsze będą z nimi współistnieć. Dlaczego więc nie uwierzyć w najlepsze?

5. Uraza

Jeśli ciągle milczysz na temat zniewagi, bądź przygotowany, że pewnego dnia wybuchniesz, a wtedy będzie źle dla ciebie i otaczających cię osób. Co więcej, to jest paradoks - ludzie wokół ciebie nawet nie zrozumieją, o co to całe zamieszanie. Już dawno o wszystkim zapomnieli i nie wyobrażali sobie, żebyś mentalnie „smakował” czyny minionych dni.

Dlaczego tak się dzieje? Bo w dzieciństwie bardzo popularnie tłumaczono nam, że obrażają się tylko dzieci w piaskownicy, a mądrzy dorośli tak się nie zachowują. Zawijaliśmy się więc na wąsy - obrażanie się nie jest poważne.

Co z tym zrobić? Złam się i wypowiedz swoje uczucia osobie, która cię obraziła. Niewypowiedziane pretensje niszczą twoją psychikę, a niektóre z nich, nawiasem mówiąc, okazują się naciągane. Lepiej wykuwać żelazo na gorąco, niż później cierpieć z powodu niewypowiedzianego „nieprzyjemnego dla mnie, obraziłeś mnie”.

Często bardzo cierpimy z powodu tego, że nie możemy w pełni wyrazić naszych uczuć i emocji. Czasami uświadamiamy sobie, że zraniliśmy kogoś swoją bezdusznością, gdy jest już za późno, gdy chwila jest bezpowrotnie stracona. Ogólnie rzecz biorąc, wiele problemów rozwiązałoby się znacznie szybciej i łatwiej, gdyby ludzie potrafili poprawnie i delikatnie mówić o tym, co jest teraz w ich duszach. Zapewne warto chociaż raz spróbować z dumą odpowiedzieć „dziękuję” na pochwałę władz, aby poczuć się nieco szczęśliwiej. Dalej będzie łatwiej. Zaczęły się kłopoty w dół i na zewnątrz.