Bawarskie zamki: bajeczne stworzenia księżycowego króla

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Król Ludwik II znany jest w Bawarii nie mniej niż Piotr I w Rosji. Ale w przeciwieństwie do tego ostatniego, Ludwig przeszedł do historii nie ze względu na swoje czyny polityczne, ale jako twórca słynnych bawarskich zamków. Co roku turyści z całego świata przyjeżdżają do Niemiec, aby obejrzeć słynny Neuschwanstein, miniaturowe Linderhof i wielkie Herrenchiemsee.

Ludwik II (1845 - 1886) zyskał w Niemczech reputację bajkowego króla dzięki swojemu lirycznemu wizerunkowi, pragnieniu samotności, pasji do sztuki i muzyki oraz, oczywiście, przede wszystkim dzięki swoim luksusowym zamkom.

Linderhof - francuski barok i rokoko

Jego pierwszy projekt - Zamek Linderhof - był jedynym w pełni zrealizowanym za życia króla. Zamek stoi w alpejskich górach, w rezerwacie przyrody Ammergebirge, 8 km od wioski Oberammergau i zachwyca swoją małością i bujną dekoracją. Linderhof został poczęty przez Ludwika na pamiątkę francuskiego króla Ludwika XIV. Dlatego symbol tego ostatniego – Słońce, a także słynne powiedzenie „państwo to ja”, powtarza się we wnętrzu zamku.

Nie mniej niż sam zamek, odwiedzających park przyciąga słynna grota Wenus, inspirowana operą Wagnera Tannhäuser. Grota Wenus to sztuczna jaskinia o wysokości 10 metrów z największymi w tym czasie sztucznymi stalaktytami na świecie. Grota została wyposażona w najnowocześniejszą technologię: podgrzewano powietrze i wodę, aby król mógł pływać, specjalna maszyna stworzyła efekt fal, a ściany podświetlono w różnych kolorach – czerwonym, różowym, zielonym i ulubionym przez króla kolorze – niebieski. W grocie wystawiano sceny z oper Wagnera, a śpiewacy wynurzali się z głębin w specjalnej łodzi w kształcie muszli. Najczęściej jedynym widzem był sam król.

Linderhof został pomyślany jako miejsce odosobnionego odpoczynku królewskiego i był często wykorzystywany zgodnie z przeznaczeniem. Tutaj Ludwik II spędzał dużo czasu, myląc dzień z nocą, za co zasłużył sobie na tytuł „księżycowego króla”.

Neuschwanstein - dekoracja w kamieniu

Drugim zamkiem, którego budowę rozpoczął Ludwig, był słynny Neuschwanstein, który dziś jest najpopularniejszą atrakcją w Niemczech i co roku przyjmuje ponad milion turystów. Postanowiono go wybudować w pobliżu miasta Füssen, niedaleko rezydencji Królowej Matki Hohenschwangau, w której sam Ludwig spędzał dużo czasu jako dziecko. Do budowy zamku, decyzją króla, w wyniku eksplozji powstał specjalny płaskowyż.

W prace na zamku zaangażowani byli dekoratorzy teatralni.

Jeśli Linderhof śpiewał króla słońca Ludwika XIV, to Neuschwanstein jest poświęcony kompozytorowi Wagnerowi, „boskiemu przyjacielowi” króla Ludwika, którego opery podziwiał i patronował. W prace nad zamkiem zaangażowani byli dekoratorzy teatralni, a sam król był bezpośrednio zaangażowany w plany budowy i wystroju wnętrz oraz zatwierdzał wszystko w najdrobniejszych szczegółach.

We wnętrzu zamku wielokrotnie powielane są ilustracje do oper Wagnera oraz stare legendy germańskie. Kolejny powracający motyw - łabędź - związany jest z herbowymi symbolami przodków Ludwiga. Ponieważ główna budowa została ukończona w ostatnich latach życia króla, Ludwikowi II udało się spędzić trochę czasu na zamku, ciesząc się spacerami do Mostu Marii, z którego mógł zobaczyć oświetlone świecami okna zamku. Niestety za życia króla Neuschwanstein nie został całkowicie ukończony, a główna wieża z kościołem o wysokości 90 metrów nigdy nie została wzniesiona. Nie przeszkodziło to jednak Neuschwansteinowi stać się prototypem zamku Śpiącej Królewny w Disneylandzie. To tutaj Piotr Czajkowski wpadł kiedyś na pomysł baletu Jezioro łabędzie.

Herrenchiemsee - Bawarski Wersal

Herrenchiemsee, wiejska rezydencja na wyspie o tej samej nazwie na jeziorze Chiemsee, jest trzecim i ostatnim budynkiem Ludwiga, ale największym ze wszystkich. Zamek ten, podobnie jak Linderhof, był poświęcony królowi słońca i według planu Ludwiga miał być dokładną miniaturą Wersalu. Ludwik II, tak jak poprzednio, zagłębiał się we wszystkie szczegóły budowy i uważnie obserwował realizację swojego planu. Wpadł więc we wściekłość, gdy w galerii luster pomieszały się dwa obrazy. Specjalnie dla króla zbudowano na wyspie małą kolejkę z lokomotywą, aby mógł podróżować po wyspie i podziwiać widoki. Król przebywał w Herrenchiemsee tylko raz. Z tej okazji w galerii luster zapalono ponad 2000 świec, jakby w sali były setki gości, a nie jeden samotny król. Dziś w zamku mieści się Muzeum Króla Ludwika z rzadkimi eksponatami, w tym jego szatą do chrztu i maską pośmiertną.

Pomimo tego, że król budował zamki z własnego budżetu, jego długi wkrótce przekroczyły trzykrotnie jego roczne dochody. Wraz z innymi czynnikami spowodowało to niezadowolenie z władz, które znalazły powód do ogłoszenia Ludwiga chorego psychicznie i aresztowania go. Późniejsza tajemnicza śmierć Ludwiga w jeziorze Starnberg dała początek wielu przypuszczeniom i do dziś pozostaje niejasna.

Tymczasem budowa zamków pobudziła rozwój gospodarczy regionów i zapewniła miejscowym mieszkańcom miejsca pracy. Ponadto bajeczny król, choć był uzależniony od legend i wyczynów minionych dni, był żywo zainteresowany innowacjami technologicznymi i starał się wykorzystać wiele z nich w swoich zamkach. Dopiero gdy przodkowie Ludwika wznosili zamki ku wielkości i podziwu dla innych, Ludwik II budował tylko dla siebie. A pomysł, że wszystkie są teraz otwarte dla ogółu społeczeństwa, nie byłby zadowolony z księżycowego króla.