Svetlana Nemolyaeva: „Moja rodzina pomogła mi przetrwać smutek”

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-12 17:47

Jest poszukiwana, popularnie kochana, ale jednocześnie trudno jest jej zastosować definicję „gwiazdy”. Nie ma w nim absolutnie żadnego stemplowanego przepychu, arogancji i kaprysów. Ona jest po prostu ludowa! Delikatny, uśmiechnięty, optymistyczny i silny! Wielu kolegów Swietłany Władimirownej Nemolyaeva obawiało się, że nie zniesie odejścia męża Aleksandra Łazariewa. Ale znalazła siłę, by powiedzieć: „Życie toczy się dalej!”

Svetlana Vladimirovna, wszystko, co robisz w sztuce i życiu, - szczerze, pięknie, wzruszająco! Ale nie każdy może nosić światło w każdej sytuacji…

Nie myśleliśmy wtedy o materialnym dobrobycie. W zasadzie wszyscy żyli tak samo. A film był inny…

(Uśmiecha się) Nie wiem, nie myślałem o tym. Może po prostu tak myślisz? Generalnie oczywiście moje pokolenie jest zupełnie inne. Zaliczam się do lat sześćdziesiątych. To był dziwny czas, teraz nie da się tego wytłumaczyć. Ale jest nam bardzo drogi i nadal trudno nam z tej drogi zjechać, bo to młodość. Nie myśleliśmy wtedy o materialnym dobrobycie. W zasadzie wszyscy żyli tak samo. A kino było inne, dlatego wciąż żywe są obrazy ze Złotego Funduszu sowieckiego kina. Dobrze dogadują się filmy, które przemawiają do widzów, w których jest ironia, dobra natura i brak krwawego okrucieństwa. Jeśli na zdjęciu jest ludzkość, nie zostanie zapomniana.

Co sądzisz o przeróbkach filmów radzieckich?

Nie da się przekroczyć tego, co zrobił Eldar Ryazanov. Nie rozumiem, po co robić złe kopie do filmów, które kocha każda rodzina.

• 

• 

Czy wierzysz, że drugi Eldar Ryazanov jeszcze się urodzi?

Oczywiście za każdym razem rodzi się własnych bohaterów. Drugi Eldar Ryazanov jeszcze się nie urodził … Widzisz, oprócz talentu, obsesji na punkcie kina, ma dobre poczucie humoru. Jest oczywiście wyjątkowy. Ogólnie bohaterów jest teraz niewielu… Dlatego ludzie nie pamiętają nazwisk artystów, którzy występują w serialu? Ponieważ oni tylko wypowiadają słowa. Nie mówię, że są niekompetentni, ale po prostu wyścig. A kiedy wymawiamy imię Gurczenki, Abdułowa, Efremowa, przed naszymi oczami pojawiają się obrazy, które stworzyli na ekranie. Obecnie nie istnieją w kadrze. To jest okropne! Obraz musi żyć z tobą przez jakiś czas, cierpieć, płakać…

Wszystkie obrazy Ryazanova - arcydzieła. Czy sekret sukcesu tkwi w jego osobowości?

Kiedy przyszedłem służyć w teatrze. Majakowski, reżyserem był Nikołaj Ochlopkow. Zawsze mówił, że sukces składa się z dwóch elementów. 50% - udana gra, scenariusz i 50% - poprawny podział ról. W przypadku Ryazanova te wskaźniki na każdym zdjęciu są zbieżne.

Widziałem go kilka razy na planie. W pracy wydaje się być bardzo spokojny, delikatny

Przeczytaj także

Aktualności | 22.04.2021 Jak żyje aktorka Svetlana Nemolyaeva, która uratowała syna przed opuszczeniem rodziny

Jak każdy reżyser, może być kimkolwiek. Kiedy nie widzi wyniku, może krzyczeć. Ale w tych filmach, w których zagrałam, takich manifestacji nie było. Podczas kręcenia „Office Romance” komunikował się ze mną bardzo wzruszająco i delikatnie. Dawno nie grałem w filmach, więc mówiłem głośno, jak w teatrze. Wziął mnie na bok i spokojnie powiedział: „Sveta, nie rób tego. Nie pracujesz dla tysięcznej hali …”

Ale inny reżyser, Andrei Goncharov, bałem się prawie na śmierć. Sufit w teatrze spadł z jego krzyków! Czasami myślałem: „Tak, lepiej teraz umrzeć niż to usłyszeć!” A wraz z Ryazanovem wszyscy artyści nazywają okres twórczy szczęściem.

Twój syn Alexander Lazarev Jr. dużo filmuje, jak oceniasz jego pracę?

Wiesz, czasami boję się oglądać jego scenariusze. Czasem jest coś, co można unieść i zlitować się… Ale nie można powiedzieć, że we współczesnym kinie wszystko jest złe, czasem przebija się dobre kino, ciekawe dzieła aktorskie. I nigdy nie skomentowałem mojego syna. Dopiero w latach 90., kiedy zaproponowano mu zagranie zabójców, powiedziała, że ma inne instynkty i wygląd… Teraz nie kłócimy się, żyjemy jak jedna rodzina, ufamy sobie nawzajem.

Aleksander Łazariew Jr.

Wspomniałeś synowi o odpowiedzialności za pracę, a w Tobie rodzice wpajali?

Moi rodzice to mosfilmiści. Szczerze mówiąc, nie zwykli ludzie, ale tata uwielbiał pysznie jeść, a mama uwielbiała gotować. Uwielbiali odpoczywać, oszczędzać pieniądze, zapisywali się na wycieczki turystyczne. Ale jednocześnie praca zawsze była na pierwszym planie, Mosfilm, albo mówili „fabryka”. Całe życie tam było: oglądanie w Cinema House, komunikowanie się z kolegami … Nawet będąc starzy, bez samochodu i pieniędzy na taksówkę, nadal chodzili do kina …

Svetlana Vladimirovna, jak lubisz się relaksować?

Dacza zawsze była dla mnie i Saszy najlepszym odpoczynkiem. Mamy dom piętrowy. Uwielbiali wspólnie zbierać grzyby. W kraju jest wiele kwiatów. Zawsze chciałem czegoś kolorowego i radosnego. Ale sadzę kwiaty w skrzynkach, a zimą te skrzynki trzeba zabierać do teatru, do garderoby, do repertuaru.

Sasha zawsze nazywał mnie „politykiem hodowców kwiatów” z powodu jego miłości do kwiatów i zainteresowania programami politycznymi w telewizji.

• 

• 

Mieszkałeś z Aleksandrem Lazarevem przez 52 lata …

W 2009 roku pogratulowaliśmy nam złotego ślubu i wzięliśmy ślub. Tak się złożyło, że osiągnięcie tego zajęło dużo czasu. Ślub odbył się bez zamieszania, nie na pokaz.

Jedno mnie przynajmniej trochę uspokaja, Sasha wyjechała do innego świata, otoczona kochającą rodziną, zakochana i opiekuńcza.

Gdyby nie mój syn i wnuki, nie przeżyłabym jego wyjazdu. Wciąż świeży w mojej pamięci. Walczę z depresją najlepiej jak potrafię. Całe wsparcie. Oczywiście rozumiem, że życie toczy się dalej. Jedno mnie przynajmniej trochę uspokaja, Sasha wyjechała do innego świata, otoczona kochającą rodziną, zakochana i opiekuńcza. A moja praca bardzo mnie oszczędza.

Wszystkie kobiety podziwiały piękno i szlachetność Aleksandra Siergiejewicza …

Zawsze miał wielu fanów. Traktowałem to ze zrozumieniem i nie aranżowałem scen zazdrości. Pięknie się postarzał. Nigdy nikomu nie mówiłem o moich chorobach. Tylko rodzina o tym wiedziała. Myślę, że wszystkie jego choroby pochodzą z głodnego dzieciństwa. On jest blokadą. Pocieszam się myślą, że wszystko jest wolą Bożą. Jeśli tak się stało, to jest los. Nic nie może teraz złagodzić mojej sytuacji, ale świadomość, że 51 lat będzie żyła w pełnym zrozumieniu, wspiera. To nie jest dane wszystkim.