Biznes dla pani, czyli biznes dla pani

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Kiedyś w telewizji pokazano nagranie okrągłego stołu, na które zaproszono Rosjanki, które odniosły sukces w karierze. A zadawane im pytania sprowadzały się głównie do następujących:"

Wybaczcie, ale czy mąż pyta żonę o zdanie, kiedy otwiera własny biznes, czy nie jest mu trudno pogodzić pracę z życiem osobistym? Dlaczego mężczyźni na wyższych stanowiskach kierowniczych w dużych firmach nie wysuwają takich twierdzeń?

Kobieta może być zarówno pierwszą, jak i drugą. Mężczyzna stara się być tylko pierwszym. I najczęściej nie udaje mu się to właśnie dlatego, że nie przedstawia się jako drugi, stąd problemy i predeterminacja jego zachowania.

Nasze społeczeństwo narzuca kobiecie pewną wtórną naturę - musi koniecznie skonsultować się z kimś, spojrzeć wstecz na kogoś, usprawiedliwiać się, znać swoje miejsce, brać pod uwagę prośby jej bliskich, zmiażdżyć jej „ja” piętą, wierząc w to dla niej istnieje tylko koncepcja „my”, nawet jeśli robi dobry uczynek. Wydaje się, że nie ma prawa wchodzić na żadną arenę, po prostu w oparciu o potrzeby własnej osobowości. Przepraszamy, ale właściciel firmy i nauczyciel w szkole mają pewien zakres typowych problemów: praca, jeśli kobieta traktuje ją poważnie, zabiera jej dużo energii, myśli, kreatywności i czasu. Zarówno kobieta biznesu, jak i nauczycielka, ze względu na swoje wychowanie i tradycje, mają postawę, że mieszkanie prawdziwej kobiety powinno błyszczeć, półki powinny pękać od zapasów czystej bielizny, jedzenia, dziecko powinno być zdrowe, zadbane i otoczone przez uwagę. Ale kiedy zagłębiasz się w to, co kochasz, sporządzając biznesplan lub sprawdzając eseje swoich uczniów, zapominasz o górze brudnych naczyń. A jaka jest zatem podstawowa różnica między jednym a drugim? Że kobieta na stanowisku kierowniczym otrzymuje dziesięć razy więcej niż nauczycielka? Ale mówimy o pozycji kobiety, a nie o stanie portfela.

Głównym problemem każdej pracującej kobiety jest to, kiedy przestać? Gdzie jest linia, po której lekarze mogą zdiagnozować: pracoholizm? Z jednej strony zdolność do pracy jest chyba najbezpieczniejszym z nałogów – budzi pewność siebie, pragnienie życia i pozwala kobiecie poczuć się niezwykłą osobowością. Ale z drugiej strony „pracoholizm” prowadzi do upośledzenia innych aspektów życia, przede wszystkim osobistego, prowadzi do stresu, przemęczenia, poczucia braku wolności i dyskomfortu wynikającego z tej zależności.

Futurolodzy nazywają XXI wiek „wiekiem kobiet”. A korzenie tej definicji leżą oczywiście w ubiegłym stuleciu, kiedy kobiety dokonały „cichej rewolucji”, zajmując godną pozycję, najpierw w dziedzinie pracy najemnej, a następnie w dziedzinie przedsiębiorczości. To właśnie kobiety były w stanie zająć mocne stanowiska w małych i średnich firmach, zwłaszcza w sektorze usług. W końcu biznes można robić na tym, czego ludzie potrzebują zawsze i przede wszystkim. Przede wszystkim to nauka, rozrywka i hobby. Biznes jest zwykle mały i mobilny, bo zorganizowany na zasadzie drugiego paleniska. Klub, salon kosmetyczny, galeria sztuki, fryzjer – miejsce idealnie rządzące się zasadami organizacji rodzinnej. W tym przypadku sprawa nie ingeruje w rodzinę, ale pomaga kobiecie być niezależną i domową, szefową, żoną i matką.

Nie mniej popularne są tradycyjne rodzaje działalności przedsiębiorczej, wśród których prym wiedzie handel (od czasów Rusi Kijowskiej) oraz drobna produkcja „chleba powszedniego” – artykułów spożywczych i przemysłowych.

Jest jednak jeszcze jeden typ – kobiety kierujące korporacjami, holdingami zajmującymi się polityką. Mimowolnie zaczynają grać w niekobiece gry i nabywają męskie cechy: chęć obrony swojej pozycji, przejęcia kontroli we własne ręce i zajęcia niszy. Rozwija się nowa psychika biznesu. Obraz seksualny zostaje zniwelowany, staje się bezpłciowy.

Obecnie 80% kobiet-przedsiębiorców w Rosji ma wyższe wykształcenie, prawie dwie trzecie z nich jest mężatką i ma jedno lub dwoje dzieci. 25% kobiet biznesu rozpoczęło swoją działalność w wieku rozkwitu przed 35 rokiem życia, około 40% – między 35 a 45 rokiem życia, a kolejne 35% – w wieku 45 lat i starszych. Wiek kierowanych przez nich firm wynosi od 3 do 7 lat. Firmy „kobiece” dają pracę co czwartemu pracownikowi w kraju.

Kobiety wniosły do metod zarządzania i kultury biznesowej intuicję, „zwinność”, towarzyskość, troskę o ludzi, emocjonalność komunikacji oraz szczególny stosunek do osobistych powiązań. Cechy te pozwalają mówić o wyłaniającym się kobiecym stylu zarządzania, którego motto brzmi: „Zdrowy rozsądek, a nie zwycięstwo za wszelką cenę”.

Poetka Marina Cwietajewa napisała, że „sukces ma być na czas”. Jakość jest świetna! Jeśli jednak uzupełnimy to o kompetencje i umiejętność zaprezentowania siebie i swoich pomysłów, dobrania właściwych priorytetów i stworzenia zgranego zespołu ludzi o podobnych poglądach, to prawdopodobieństwo sukcesu znacznie wzrasta. Ponieważ od dawna wiadomo, że ludzi pociągają ci, którzy odnoszą sukcesy i odnoszą sukcesy w swoim biznesie.

Jak powiedziała Margaret Thatcher: „Jeżeli chcesz uzyskać poradę, jak zrobić jakikolwiek biznes, zwróć się do mężczyzny, jeśli chcesz, aby biznes się urzeczywistnił, zwróć się do kobiety”. Już w XIII wieku żony tatarsko-mongolskiego chana wraz z ich wysoko postawionymi mężami brały udział w radach stanowych. Sto lat wcześniej podobne przywileje cieszyły się rosyjskie księżniczki. Najbardziej intymne myśli rosyjskich książąt nie odważyły się czasami realizować bez uprzedniej konsultacji z ich szlachetnymi małżonkami. Tak więc, kiedy Światosław Wsiewołodowicz zaatakował Dawida Rostisławowicza w 1180 r., Najpierw skonsultował się z żoną i nic nie powiedział swoim najbliższym współpracownikom. Dziś mąż odnoszącej sukcesy kobiety-liderki często zaczyna cierpieć na kompleks niższości. To nie ona zmienia swój stosunek do niego, chociaż kobieta jest skłonna szukać silniejszego partnera, ale sam wydaje się nie do utrzymania, zarzuca żonie pogardliwy stosunek do niego … nauczył czytać książki, bo szczerze wierzyła, że kobieta jest wystarczająco wykształcona, jeśli nie pomyli koszuli męża z jego marynarką. Dlatego kobieta sukcesu albo toleruje taki stosunek do siebie, albo na nowym poziomie swojego sukcesu odnajduje innego, równorzędnego mężczyznę.

Psychologki biznesu radzą, wchodząc w relacje z mężczyznami, łatwo jest zmienić styl zachowania z męskiego na kobiecy i odwrotnie. To bardzo właściwa droga dla kobiety, która zdecydowała się na osiedlenie się w tradycyjnie męskiej dziedzinie. Bo kiedy kobieta całkowicie utożsamia się z mężczyzną, jej rywalki łatwo ją pokonują. Ale kiedy kobieta wchodzi w intuicyjną strefę manifestacji kobiecych energii, ginie.

Kobieca energia życia, niczym kot, który żyje dziewięć żyć, na pewnym etapie staje się naszym wsparciem. Wydaje się – tu jest dno, a pod nim – jeszcze jeden, i – jeszcze jeden… Kobieta intuicyjnie wyczuwa, że poza krawędzią – coś innego. To „coś” można nazwać jakkolwiek chcesz – zbiorową nieświadomością, doświadczeniem przeszłych żyć wszystkich mądrych kobiet – ale tak naprawdę jest to przekazywane intuicyjnie.

Według Viktora Chanina, profesora nadzwyczajnego na Wydziale Psychologii USU, „kobiety-przedsiębiorcy mają wiele zalet. Dla wielu czas wydawał się absurdalny. Ale dziś jej biznes kwitnie w dużej mierze dzięki temu, że była pierwsza. W porównaniu z kolegami-mężczyznami kobiety są nieprzewidywalne, nie zawsze konsekwentne, a co za tym idzie elastyczne w podejmowaniu decyzji. Przydaje się to na przykład w biznesie modelarskim, gdzie nie da się wszystkiego obliczyć.”

Magazyn Forbes opublikował listę 50 najbardziej wpływowych kobiet biznesu na świecie. Na jej czele stoi Marjorie Skardino, prezes Pearson, wydawcy Financial Times i The Economist. Druga to Anne Lavergeon, przewodnicząca francuskiego państwowego monopolisty energetyki jądrowej Cogema. Na trzecim miejscu jest Mary Ma z Hongkongu, menedżerka w Legend, jednym z największych dostawców komputerów.

Autorzy listy zauważają, że na całym świecie rośnie odsetek kobiet na kluczowych stanowiskach.

Na przykład teraz w Wielkiej Brytanii 25% menedżerów najwyższego szczebla to kobiety, chociaż 10 lat temu ich udział wynosił mniej niż 10%. Wzrósł udział kobiet pracujących w branżach, które tradycyjnie uważano za „męskie”: Anne Laverjohn jest odpowiedzialna za całą francuską energetykę jądrową, Maria Sylvia Markish jest szefową największej brazylijskiej firmy stalowej Siderurgica National, Sari Baldouf jest szefem infrastruktury Nokii.

Ponadto, o ile wcześniej w firmach uważanych za „firmy rodzinne” kobiety były z reguły izolowane od podejmowania kluczowych decyzji, to teraz bardziej niż kiedykolwiek określają strategię i taktykę.