Starsza siostra

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Kiedy w rodzinie są dwie dziewczyny, bardzo ważne jest, aby stały się przyjaciółkami, a nie rywalkami. Nie mogę powiedzieć, że moja starsza siostra jest moja"

Być może sam pamiętam, jak we wczesnym dzieciństwie rozkosze mojego charakteru prześladowały całą rodzinę. Ukochany tatuś, który zwrócił uwagę na swoją najmłodszą córkę przy stole, natychmiast otrzymał w odpowiedzi bardzo spektakularną akcję: Żeńka powoli, ze smakiem, demonstracyjnie (od słowa „demon”) spuściła jasną głowę na talerz owsianki, tak siedzieć (leżeć z twarzą w kaszy mannie), aż Mami zlituje się i zabierze uparte dziecko do zlewu. Nie wiem nawet, co osobiście zrobiłem z moim potworem po takiej manifestacji temperamentu.

Lenka była ciągle szarpana moimi sztuczkami, a od dziecka starałam się robić wszystko po swojemu, nigdy nie wydawało się jej to małe. "Dziecko powiedziało:" głupiec "- nauczyła się od ciebie, jak inaczej !!!" - jak gdyby nigdzie… "Dlaczego nie zabierzesz swojej siostrzyczki na spacer, nie ma co skubać ziarenek z chłopakami, idź i miej ją przed oczami" - okrutne, gdy ma ją dziewczyna pierwsza miłość… "Sprawdź jej pracę domową, a potem porozmawiaj przez telefon !!!!". Krótko mówiąc, było czego nienawidzić.

Zawsze uważała mnie za rodzicielskiego „ulubieńca”, któremu wolno było prawie wszystko. Mówią, że na pierwszych dzieciach rodzice uczą się, eksperymentują, a ostatnie dziecko, jako ostatnia próba, z nowym podejściem do edukacji. Nie wiem… ale tylko ja i ona, podobnie jak niebo i ziemia, różnimy się charakterem, zasadami życia i celami. Zawsze byłem liderem, prowodyrem zarówno w klasie, jak i na podwórku. Kiedy reżyser wezwał psotnych ludzi z 7 „B” na dywan i zobaczył mnie i innego chuligana wśród nich, złapał validol i nie dlatego, że zobaczył bezczelne młode damy po raz pierwszy, ale dlatego, że jedna z nich była droga, a druga była kuzynką siostrą organizatora szkoły z Komsomołu. I dopiero w zeszłym tygodniu osobiście wyraził wdzięczność Elenie za jej osiągnięcia szkolne i wychowanie godnej zmiany w osobie jej wspaniałej siostry.

Lubiła życie towarzyskie (jej siostra też jest osobą kreatywną), ale jej nauka na umyśle bardzo rzadko trwała dłużej niż 45 minut akademickich, w każdej dyscyplinie. Za nią skończyła 10 klas, a ja zawsze starałem się dostać „liceum”, wstępując na prestiżowy uniwersytet. Najważniejszą rzeczą, na którą poświęciła się jej siła i na której koncentrowały się jej aspiracje, jest małżeństwo i wybór odpowiedniego kandydata. Pierwsza miłość i namiętność nie skończyły się na małżeństwie… Dalsze poszukiwania przyniosły upragniony rezultat, również ze względu na problem kontroli ze strony rodziców. Nic nie powiesz, doszedł do punktu absurdu, kiedy trzeba było wrócić do 22.00 i ani minuty później. Ogólnie rzecz biorąc, kiedy wyszła za mąż, uciekła od rodzinnej opieki, po prostu nie myśląc, że życie małżeńskie to jeszcze większa odpowiedzialność i jeszcze większa kontrola nad sobą i nad sobą.

Moja relacja z rodzicami opierała się na przejawianiu samodzielności i arbitralności, z punktu widzenia podejmowania własnych decyzji, określania zadań i sposobów, w zależności tylko od moich potrzeb. Zapewne, upewniwszy się o skuteczności i konsekwencji moich kroków, zostawili mnie w spokoju i dotykali tylko w pilnie potrzebnych sytuacjach. Jak niedawno odpowiedziała mi moja mama: „Nie ma sensu edukować cię, chcesz to, co robisz… Cóż, wiesz też, co robić”. Niektórzy z moich znajomych złapali moje hasło „self made woman”, przyznaję, to prawda.

Wcześniej problemy z siostrą polegały jedynie na kłótniach i kłótniach z rodzicami o moją „rozwiązłość”, ale lata jej małżeństwa dodały kolejną, która bardzo mnie niepokoiła. Jeśli chodzi o dystrybucję dóbr materialnych, z których korzystam, ponieważ mieszkam z rodzicami, pomimo własnych dochodów. Tradycja równego dzielenia wszystkiego pozostała w jej pamięci. A potem jest niesprawiedliwość w stosunku do niej, jak do już niepełnego pretendenta do miłości i korzyści z możliwości rodzicielskich. Choć nadal jest to z jej strony niesprawiedliwe, ponieważ matka i ojciec nigdy nie zapominają ani o niej, ani o ukochanym wnuku (który jest jak światło w oknie i sens reszty ich życia), ani o jej synu- teściowie.

Nasze ostatnie tarcie wynikało z mojej nadmiernej uwagi dla przyjaciół, a nie dla jej osoby. Mam wielu znajomych, duże grono bliskich przyjaciół, z którymi jestem zarówno ciekawsza, jak i bardziej poufna niż z siostrą. Ale jej zdaniem „mądrej matrony życia” potrzebuję wskazówek i rad. I często moi przyjaciele (którzy w większości są w jej wieku) słuchają jej komentarzy zi bez. Oczywiście próbowałem się z nią podzielić, ale kiedyś stał się własnością uszu innych ludzi, podobnie jak całe jej życie osobiste. A potem moja siostra nie lubi słuchać, ale uwielbia być słuchana, jednocześnie zarzucając mi, że jestem zbyt egocentryczna. Tylko to, który z nas jest wielkim egoistą, jest kwestią sporną.

Bardzo ją kocham, akceptując to, kim jest, ona też kocha mnie, ale w bardzo szczególny sposób. Za co zawsze dziękuję mamie, czyli za to, że wbiła nam w głowy myśl: „Jesteście siostrami, nigdy nie będziecie mieli nikogo bliższego i bliższego, gdy nie będzie mnie i ojca. Żyjcie w pokoju, nawet jeśli macie”. poświęcić niektóre osobiste ambicje i zainteresowania. Nigdy nie myśl, że łatwiej jest poradzić sobie w samotności niż przy wsparciu ukochanej osoby.

Poprosiłem o krótki komentarz na temat naszej sytuacji. psycholog Vanifatyev Wiaczesław Juriewicz:

1. Twoja siostra jest o ciebie zazdrosna. To wszystko wyjaśnia. Głównym powodem jest to, że ty jako osoba, jako osoba, znalazłeś się nad nią. Naturalnie o tym nie mówi, może nawet nie zdaje sobie sprawy… To, co upokarza, zwykle nie przychodzi do głowy – to dla świadomości tabu.

2. Ma do ciebie wiele twierdzeń: dostajesz więcej niż ona różnych korzyści (materiałów, wolności, uwagi itp.) - to wszystko powody, by wyrazić swoją zniewagę za niesprawiedliwość, nierówność.

3. Gdybyście je otrzymali po równo, niewiele by to zmieniło.

4. Masz cechy przywódcy - potrafisz zniewalać ludzi, a oni za tobą pójdą - to więcej niż pieniądze - to rodzaj władzy i woli. Jak wiesz, każdy chce być pierwszy – ale niewielu może. Więc nigdy nie będzie między wami równości – ona musi to zaakceptować.

W wychowaniu dzieci i ich wzajemnych relacjach na rodziców spada ogromna odpowiedzialność. Przede wszystkim w rozwiązywaniu dziecięcych konfliktów i utrzymywaniu warunkowego parytetu w ich rozwoju. Główny nacisk należy położyć na pielęgnowanie wzajemnej odpowiedzialności – iw miarę możliwości odsuwanie na bok problemów związanych z rzekomo nierówną uwagą. Musisz także brać pod uwagę ich zachowanie w grupie - musisz osiągnąć priorytet dzieci względem siebie, nawet w opozycji do lidera grupy. Idealną rodzinę uważa się, gdy brat i siostra oraz brat są starsi, ponieważ wiele przyczyn wywołujących zazdrość, a tym samym agresję, znika samoistnie.