Przeprowadzka do innego kraju z czwórką dzieci po rozwodzie

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Dlaczego kobiety tak bardzo boją się zostania bez męża? Bo w nocy jest samotnie? A może strach przed niepasowaniem się do wzorców tworzonych przez społeczeństwo okazuje się silniejszy niż chęć bycia szczęśliwym? Jak wyjść z niewoli trudnego małżeństwa i rozpocząć swoją drogę do udanego i szczęśliwego życia, opowiedziała nam blogerka i ekscentryczna matka czwórki dzieci – Elizabeth House.

„Rozwód to trudne emocjonalnie wydarzenie. Spokój i pewność, że o wszystkim zadecyduje mężczyzna, budzą strach w kobiecie o przyszłość i nowe wolne życie. A jeśli para ma dziecko, to i tak kilka razy jest to skomplikowane.

Urodziłem się i zawsze mieszkałem w stolicy. W pięknym mieście Ryga. Tam pracowała i studiowała. Próbowałem wielu zawodów, ale ambicje przejawiały się już w młodym wieku. W branży restauracyjnej, zaczynając od zmywania naczyń, w ciągu sześciu miesięcy awansowała na dyrektora, a w firmach sprzątających w ciągu zaledwie kilku miesięcy – od sprzątaczki do kierownika obiektu. Dalej - więcej: własny salon kosmetyczny, studio tatuażu i 19 dyplomów w dziedzinie urody. Taka jakość, aby nie zatrzymywać się i nie osiągać szczytu w jakimkolwiek biznesie, który założyłem, pomogła mi w przyszłości, kiedy podejmowałem trudne decyzje i zaczynałem życie od nowa.

Pierwsza miłość. Ślub. Pierwsza córka

Wcześnie zaszłam w ciążę. W wieku 19 lat urodziła już dziecko, jej mąż był marynarzem dalekobieżnym, musiałam zostać z córką przez wiele miesięcy sama. Z tego powodu małżeństwo się rozpadło. Mąż prosił nawet o zrobienie dla niego skandali, jak wszystkie normalne żony, a ja już obok niego byłam chora z całkowitego braku uczuć.

W towarzystwie moich przyjaciół spotkałem wtedy mężczyznę. Przyleciał na wakacje z Danii. Okazuje się, że chodziliśmy z nim do tej samej szkoły. Ale w ogóle się nie pamiętali. Zaczęliśmy razem chodzić na hokej. Wtedy po raz pierwszy wyraźnie poczułem motyle w brzuchu. Graliśmy w gry słowne przez osiem godzin jednej nocy. A potem na zakład, powiedziałem, że przyjadę do niego w Danii. Odleciał i tego samego dnia wziąłem bilety. Wróciłem z synem pod sercem.

Potępienie. Strach. Rozwód

Mąż oficjalnie nie pozwolił mi odejść. Znów poleciałem z córką i brzuchem do Danii. I dopiero po moim powrocie, w siódmym miesiącu ciąży, nastąpił rozwód. Dlaczego ciągnął? Po co? Pozostanie dla mnie zagadką na zawsze.

Stan, kiedy tata w pierwszych miesiącach przyszedł po córkę i zabrał oczywiście straszny. Trudno było się z tym pogodzić. Później zdałem sobie sprawę, że to jakiś brak wiary w siebie i nową rodzinę. Wydawało się, że dużo przeklinam lub czegoś zabraniam, ale tam z tatą wszystko jest możliwe. Długo pracowałem nad tą sytuacją, ale mój były mąż pojawiał się coraz rzadziej. Dziecko zdenerwowało się, a potem zapomniało, że w jej życiu był ktoś inny. Jego występy były trudne dla mnie i mojej córki. Żadnych alimentów ani prezentów. Tylko rzadkie wezwania i wyrzuty skierowane do mnie.

Miasto jest małe i naprawdę marzyłam, żeby się przed nim ukryć i chronić córkę. Próbowaliśmy lecieć do Danii i rozważać inne miasta i kraje. Ale bałem się, że nie będę w stanie zrealizować się jako osoba w innej cywilizacji. A dojazd do obcego kraju nie jest łatwy, zwłaszcza z dziećmi. Mój najlepszy przyjaciel poślubił Estończyka. I przeprowadziła się do Tallina. Spojrzałem na nich i zacząłem poważniej myśleć o ucieczce. Zacząłem szukać działek pod nieruchomości w Tallinie. Czas mijał, a chęć ruszenia się, ucieczki i rozpoczęcia wszystkiego od nowa nie opuściła mnie. Ponieważ miałam już czwórkę dzieci, a rodzina nie wyszła z moim drugim mężem.

Rozwiązanie. Poruszający. Jeden

Nie mogłem dalej mieszkać obok mojego byłego i patrzeć, jak rozpada się moje drugie małżeństwo. Wierzyła, że przeszła porażka przeszkadza nowej rodzinie. I chyba tylko dzięki wewnętrznej sile i pragnieniu realizacji postanowiłam rzucić wszystko i uciec z moimi dziećmi do innego kraju. Drugiego męża nie było w tym momencie, wyjechał do pracy do Londynu, potem bardzo nas oszukano na pieniądze i zostaliśmy bez grosza.

Nie wiedząc nic o dokumentach, czego potrzebujemy iw ogóle jak się załatwić, spakowałam się, wynajęłam mieszkanie z ostatnimi oszczędnościami i zaczęłam nowe życie.

Pierwsze trudności w Estonii pojawiły się, gdy poproszono mnie o zgodę ojca na przeprowadzkę. Pamiętam, jak napisałem oświadczenie, że nie mam pojęcia, gdzie on jest, jaki jest. Dzwonienie do mojego byłego i proszenie o pomoc było niemożliwe. Chciałem, żeby nikt nie wiedział, gdzie i jak żyjemy. Nawet przeprowadzka nie uchroniła przed drugim rozwodem. Z daleka nie mogliśmy znaleźć wspólnego języka.

Początek. Powodzenie. Nowe życie

Z pieniędzmi było trudno. Pracowałam w domu wykonując makijaż permanentny. Przyjmowałam klientów w cenie studenta, choć w tym czasie miałam już ponad pięcioletnie doświadczenie. Nie udzielono pomocy państwa dla dzieci. Musiałem zrezygnować z płatności łotewskich na rzecz estońskich. Moja sprawa była rozpatrywana przez sześć miesięcy iw tym czasie nie było żadnych opłat na dzieci. Ale po pozytywnej decyzji natychmiast zasilono mnie całą kwotą na sześć miesięcy, co bardzo pomogło mi stanąć na nogi.

Po szkole najstarsza córka siedziała z dwoma młodszymi. Zapłaciłem jej pieniądze, żeby mogła spokojnie pracować w sąsiednim pokoju. Wieczorami odbierałam z przedszkola mojego środkowego syna i chodziłam z nim umyć kompleks biurowy. Mąż przesłał część czynszu, ale reszta leżała na moich barkach, więc potrzebny był dodatkowy dochód.

Ale nawet w tym okresie nie zapomniałem o sobie i poszedłem na siłownię, zakładając legginsy, w których chodziłem na lekcje wychowania fizycznego w szkole. Z idealnym ciałem wróciła do mnie pewność siebie, zostałam zaproszona do udziału w sesjach zdjęciowych jako modelka i od tego momentu dla mojego rozwoju zaczęły się ciekawe znajomości.

Realizowałem wszystkie moje wspaniałe plany. Otworzyła studio urody z pełnym zakresem usług i zaczęła tkać afrocos. Studiowała filmy z YouTube na manekinach, a następnie na znajomych dziewczynach. Przeplatałem ich ogromną liczbę, po czym zrobiłem nawet swój własny kurs, z którym podróżowałem po całej Europie.

Przy całym nakładzie pracy spędzałem dużo czasu z dziećmi. Poszliśmy na nowe place zabaw. Potem pojechaliśmy komunikacją miejską z wózkiem i plecakami, ale dla dzieci było fajnie i ciekawie. Najstarszy poszedł do teatru na studia, środkowy syn od trzeciego roku życia poszedł już na hokej. Niejednokrotnie byłem zapraszany do radia, aby opowiedzieć o tym, jak radzę sobie z czwórką dzieci i tak pomyślnie prowadzę swój biznes. Odpowiedź była tylko jedna - po prostu idę i robię to.

Zawsze zadawałem sobie pytanie: czy wtedy uciekłem, czy zacząłem nowe życie. Wracając mentalnie do przeszłości, mogę powiedzieć na pewno – zaczęło się! Teraz mam 31 lat, mam czwórkę dzieci, nadal mieszkamy w Estonii i próbuję odbudować relacje z drugim byłym mężem. Mam ciekawe i szczęśliwe życie bez obaw i wyrzutów. Teraz już myślimy o wspólnej przeprowadzce do Moskwy.

Jestem pewien, że zawsze możesz podnieść stopę o oczko wyżej i zrobić krok. Tak, kiedy się pobieramy, przestajemy w pełni wykorzystywać nasze wewnętrzne zasoby. Ale kiedy jesteśmy sami, włączają się zapasowe źródła zasilania! Zawsze jest miejsce na walkę i rozwój, i nie ma znaczenia, czy jesteś sam w znajomej skorupie swojego rodzinnego miasta, czy zaczynasz od zera w nieznanym świecie z czwórką dzieci. Najważniejsze, żeby zacząć i się nie bać!”