Uśpić dziecko w ciągu dnia? Łatwo

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Trudno się spierać z faktem, że dzieci są naszą największą radością. Zdarza się jednak również, że chcemy zwymiotować i wyrzucić z siebie złość, tak bardzo denerwuje nas nieposłuszeństwo dzieci i niechęć do robienia tego, co należy. Sen w ciągu dnia, a właściwie jego brak, często staje się przeszkodą w relacjach z własnym dzieckiem. Nadal będzie! W większości przypadków młoda matka naprawdę ma o co walczyć, ponieważ w czasie, gdy dziecko śpi, może powtórzyć wszystkie prace domowe, a nawet mieć czas na odpoczynek.

Gdzie zniknął sen?

Ważne jest, aby od razu wyjaśnić, że jeśli sen w ciągu dnia nagle zniknie z życia Twojego dziecka, prawdopodobnie jest ku temu dobry powód. Zmieniłeś miejsce zamieszkania? Wyremontowałeś swoje mieszkanie? Odstawiłeś dziecko? Może miał rok, dwa, trzy lata i wszedł w tę właśnie „kryzysową” fazę rozwoju, kiedy zaprzeczanie wszystkiemu i wszystkiemu jest naturalną reakcją na zmiany zachodzące w jego światopoglądzie? Udowodniono, że stres i zmiana otoczenia mogą łatwo wywołać odmowę snu w ciągu dnia. Jeśli problem Cię dotknął, w pierwszej kolejności przeanalizuj sytuację i zastanów się, co mogło spowodować tak drastyczne zmiany w codziennej rutynie.

Przeczytaj także

Zdrowie | 11.11.2015 Jak sen wpływa na urodę: odkrywamy sekrety snu

W zależności od tego, co jest przyczyną niechęci dziecka do spania w ciągu dnia, matka powinna stosować się do takiej lub innej linii zachowania. Jeśli więc np. dwuletnie dziecko dopiero wykaże się charakterem i jeszcze raz określi granice tego, co jest dla siebie dopuszczalne, pokonując kolejny etap własnego dorastania, możesz doradzić mamie, aby po prostu przeczekała to niewątpliwie trudne Kropka. Z dużym prawdopodobieństwem sytuacja zostanie rozwiązana w najbliższych miesiącach, a dziecko zacznie znowu spać w ciągu dnia. Nie próbuj za wszelką cenę kłaść dziecka do łóżka. Może to skomplikować sprawy i znacznie opóźnić powrót do dnia.

Matki karmiące zaczynają myśleć o tym, jak położyć dziecko do łóżka na długo przed odstawieniem od piersi. Rzeczywiście, w większości przypadków, po zakończeniu karmienia, pójście spać staje się poważnym problemem dla obojga. Jest to zrozumiałe, biorąc pod uwagę, że z dnia na dzień dziecko zostaje pozbawione najlepszych „pigułek nasennych”, jakie istnieją dzisiaj w przyrodzie. Sytuacja jest naprawdę trudna. Jeśli matki nie martwią się tak bardzo o sen w nocy, wierząc, że zmęczone dziecko nadal będzie zasypiać w nocy przynajmniej głęboko, to ryzyko pożegnania się ze snem w ciągu dnia wywołuje u nich poważne obawy. Statystyki pokazują, że średnio 2-4 tygodnie po odstawieniu, sen w ciągu dnia nadal wraca do łóżeczka, jednak w zależności od temperamentu dziecka i specyfiki jego układu nerwowego, konsekwencje odczuwanego przez niego stresu mogą opóźnić tę przyjemną chwilę o 1 -2 miesiące. p>

Jak uśpić dziecko: porady i wskazówki

Większość matek poddaje się, gdy próba położenia dziecka do łóżka w świetle dziennym kończy się kompletnym fiaskiem. Dla najbardziej wytrwałych nadal sugerujemy, aby nie rozpaczać i nie uciekać się do pewnych sztuczek. Kto wie, może wśród nich znajdzie się ten sam „klucz”, który otworzy ramiona Twojego dziecka przed Morfeuszem, a Ty w końcu zdołasz stłumić falę oburzenia z jego strony skierowaną przeciwko Twojej chęci ułożenia go do łóżka.

Po pierwsze, ustanawiając reżim, przestrzegaj ustalonych zasad. Podejmując decyzję o kładzeniu dziecka do łóżka codziennie o godzinie 13:00, nie dopuszczaj do żadnych odchyleń od harmonogramu. Jeśli jednak zdarzy się, że nie da się zacząć próbować zasypiać o wyznaczonej godzinie, lepiej opuścić je w ogóle następnego dnia. W przeciwnym razie doprowadzi to tylko do jeszcze bardziej niestabilnego reżimu.

Przeczytaj także

Psychologia | 20.04.2015 Jak trenować mózg podczas snu

Po drugie, opracuj „rytuał zasypiania”. Będziesz zaskoczony, ale wyraźna sekwencja powtarzających się codziennych czynności przed pójściem spać ma ogromne znaczenie w przywracaniu utraconego reżimu. Na przykład rytuał może wyglądać następująco: przyjdź z ulicy, zjedz obiad, umyj twarz, idź spać, posłuchaj bajki, zasnij. Ważne jest, aby nie przerywać tej sekwencji i starannie zakotwiczać ją w codziennej rutynie. Dlaczego to działa? Psychologowie przypisują to wrodzonemu pragnieniu poczucia bezpieczeństwa, które nasila się szczególnie u małych dzieci. Przewidywalność prowadzi do ich komfortu psychicznego, co z kolei pomaga skuteczniej uspokoić układ nerwowy i dostroić się do odpowiedniego nastroju przed snem.

Dla wielu matek „metoda odruchowa” staje się prawdziwym panaceum. Jest szczególnie skuteczny przeciwko dzieciom w wieku od jednego do trzech lat. Jego istota sprowadza się do odnalezienia własnej, specjalnej „sztuczki”, bezwarunkowo działającej na dziecko i przyczyniając się do jego choroby lokomocyjnej. Na przykład, kładąc dziecko do łóżka, możesz w kółko włączać tę samą muzykę, nucić określoną melodię, opowiadać bajkę lub czule do niego zwracać się, za każdym razem odwołując się do tego samego zestawu słów. Z dużym prawdopodobieństwem nie tylko raz zauważysz, jak oczy Twojego dziecka sklejają się i słodko ziewa, ale również zdziwisz się, gdy zaobserwujesz podobny efekt, gdy dziecko jest już w znacznie bardziej dojrzałym wieku.</p >

Pomóż małemu fidgetowi dostroić się do odpoczynku i stworzyć mu odpowiedni nastrój.

Po czwarte – pomóż małemu fidgetowi dostroić się do odpoczynku i stworzyć mu odpowiedni nastrój. Nie trzeba dodawać, że ćwiczenia, oglądanie bajek i granie na tablecie tuż przed snem znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo tego snu. Dlatego przynajmniej godzinę przed nim należy dokończyć posiłek, zmniejszyć aktywność fizyczną, wykluczyć oglądanie programów telewizyjnych i wyeliminować inne dokuczliwe czynniki. Idealnie, czas przed snem powinien być poświęcony czytaniu książek lub zagłębianiu się w jakiś proces edukacyjny i poznawczy, który wymaga spokojnej atmosfery. Szczególnie trudne może być uspokojenie nadpobudliwych dzieci przed snem. Jeśli mówimy o dziecku nie młodszym niż trzy lata, to warto wysłać go do jakiejś sekcji sportowej, gdzie mógłby zmarnować swój potencjał fizyczny, może nawet nie jeden. Matkom nadpobudliwych dzieci w młodszym wieku warto chodzić jak najwięcej, ponieważ dla młodszych dzieci ulica jest jedynym miejscem, w którym mogą wyładować energię. Jednocześnie musisz uważnie monitorować, czy harmonogram spacerów i zajęć organicznie pasuje do twojego reżimu.

Po piąte, zadbaj o to, aby w pomieszczeniu, w którym planujesz położyć dziecko, panował odpowiedni klimat i mikroklimat. Jasne światło słoneczne i stęchłe powietrze w niewentylowanym pomieszczeniu raczej nie pomogą Ci szybko zasnąć. Zawsze wietrz pomieszczenie, jeśli pozwala na to pogoda, pamiętaj o zastosowaniu nawilżacza powietrza i szczelnie zasłoń okna.

Po szóste, spróbuj zastosować terapię bajkową do sytuacji. Nawet jeśli matka nie może pochwalić się gwałtowną wyobraźnią i upodobaniem do pisania, co zresztą zdarza się niezwykle rzadko, jest w stanie wymyślić prostą bajkę, której główny bohater nosi to samo imię jako jej dziecko. Może być wiele fabuł - wszystko zależy od twoich umiejętności fantasy. Na przykład jedna z opcji:

Dawno, dawno temu było dwóch chłopców, a ich imiona brzmiały Dobry i Zły. Był dobry, bardzo posłuszny, zawsze robił to, co powiedzieli rodzice, i spał codziennie w ciągu dnia. Z drugiej strony, zły facet nigdy nie chciał spać po wyjściu z ulicy. Kiedyś zły Drakosh przyleciał na miejsce i chciał zabrać swoje zabawki. Dzięki temu, że Good spał codziennie w ciągu dnia, był silny i był w stanie pokonać Drakosha. Zły facet był słaby, bo nie odpoczywał po obiedzie, a Drakosh mógł zabrać mu zabawki. Zły facet był bardzo zdenerwowany, ale zdał sobie sprawę, że musi spać w ciągu dnia. Od tego czasu zaczął odpoczywać po spacerze i wkrótce stał się tak silny jak Khorosh. Zaczęli nawet nazywać go inaczej - Strongman.

Mimo prymitywności fabuły i prostoty narracji, takie opowieści mogą niespodziewanie odegrać pozytywną rolę i skłonić dziecko do zaśnięcia. Jednak opowiadając dziecku pouczające historie, upewnij się, że nie ma w nim scen kar fizycznych, a ich bohaterowie nie są inicjatorami szantażu i oszustwa.

Im łatwiejsza, bardziej pozytywna, dyskretna i jednocześnie pewniejsza postawa, tym większe masz szanse na wygraną!

Po siódme - rozmawiaj z dzieckiem w jego języku. Co to znaczy? Przede wszystkim powinien być dla niego jasny i nie powodować odrzucenia. Czy słowo „śpij” od razu zamienia Twoje ukochane dziecko w płacz? Wyklucz go z życia codziennego, zastępując go podobnym znaczeniem „odpoczywać”. Dziecko w siódmym niebie ze szczęścia, jeśli jest chwalone? Śpiewaj mu pochwalne ody tak często, jak to możliwe, gdy robisz postępy w osiąganiu swojego celu. Czy udało ci się go przekonać, żeby po prostu położył się w łóżku i przejrzał książkę? Pamiętaj, aby powiadomić o tym wszystkich domowników w obecności dziecka, a nie skąpić pochwał.

Na koniec przestrzegaj „złotej” zasady każdej mamy - kontroluj swoje emocje. Można śmiało powiedzieć, że niejednokrotnie będziesz chciał zrezygnować z walki o sen w ciągu dnia i coraz częściej będziesz skłonny myśleć, że nie możesz już dłużej znosić dziecięcych napadów złości i nieposłuszeństwa. Niemniej jednak kontroluj się! Nie stań się źródłem stresu dla własnego dziecka. Im łatwiejsza, bardziej pozytywna, dyskretna, a jednocześnie pewniejsza postawa, tym większe masz szanse na wygraną! Niech uśmiech i spokój będą Twoimi wiernymi towarzyszami na tej ciernistej ścieżce. Możliwe, że już niedługo znów będziesz mieć parę cennych godzin na prace domowe i siebie.