Święto Wniebowstąpienia Pańskiego w 2018 roku

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Wniebowstąpienie jest jednym z dwunastu wielkich świąt obchodzonych przez wszystkich chrześcijan. Data obchodów zmienia się co roku, wprost proporcjonalnie do Niedzieli Wielkanocnej. Aby dowiedzieć się, jaka data 2018 będzie świętem Wniebowstąpienia Pańskiego, trzeba odliczyć 40 dni od Wielkanocy. Według kalendarza kościelnego to radosne święto przypada na czwartek 17 maja.

Historia powstania święta

Wniebowstąpienie jest jednym z najważniejszych wydarzeń czasu Nowego Testamentu, dającym wierzącym nadzieję na zmartwychwstanie i życie wieczne po Dniu Sądu. Nie bez znaczenia jest w tym fakt, że syn Boży urodził się w ciele, jak wszyscy ludzie. Jak każda osoba, Jezus był śmiertelny.

Ale dzięki wszechogarniającej miłości ojca zmartwychwstał i wstąpił do nieba, wypełniając swoją ziemską misję.

Według historii ewangelicznej Jezus Chrystus po cudownym zmartwychwstaniu przez 40 dni pozostał na ziemi otoczony oddanymi uczniami, pouczając ich, aby kontynuowali dobre dzieło. Po tym okresie Chrystus zgromadził dwunastu apostołów na Górze Oliwnej, na przedmieściu Jerozolimy - Betanii. Pobłogosławiwszy uczniów i trzodę, Syn Boży w ciele wstąpił do nieba. W tym czasie dwaj aniołowie pojawili się z nieba i ogłosili, że Zbawiciel ponownie pojawi się na ziemi, aby sądzić żywych i umarłych, gdy nadejdzie dzień sądu.

Według ich zapewnień, Jezus Chrystus po Wniebowstąpieniu nie opuści swoich uczniów i pozostanie niewidzialny obok nich.

W historii powstania święta zauważa się, że początkowo Wniebowstąpienie obchodzono w tym samym dniu z Trójcą Świętą, ale później te święta zostały podzielone. Podział z Pięćdziesiątnicą rozpoczął się w IV wieku po katedrze Elvira, udokumentowane dowody tego wydarzenia sięgają V wieku.

Święte znaczenie liczby 40 dla chrześcijan

Liczba 40 ma w historii biblijnej podwójne znaczenie. 40 to z jednej strony początek ważnego wydarzenia, z drugiej symbol logicznego zakończenia, przejścia do jakościowo nowego stanu.

Liczba ta symbolizuje również etap przygotowawczy lub okres poprzedzający jakiekolwiek ważne wydarzenie, wyrażając kompletność testu.

To nie przypadek, że po swoim zmartwychwstaniu, a przed Wniebowstąpieniem, Jezus Chrystus był na ziemi przez 40 dni, udzielając wskazówek swoim uczniom, niosąc Słowo Boże. W Piśmie Świętym liczba 40 wymieniana jest około 150 razy.

Znaczące okresy w historii biblijnej związane z tą liczbą obejmują:

• ogólnoświatowa powódź trwała czterdzieści dni i nocy;
• królowie Dawid i Salomon panowali w Izraelu przez czterdzieści lat;
• wędrówki Żydów, prowadzone przez Mojżesza, trwały czterdzieści lat;
• Mojżesz spędził czterdzieści dni i czterdzieści nocy na górze Synaj;
• czterdzieści dni po urodzeniu żydowskie dzieci miały być poświęcone Bogu;
• Przez czterdzieści dni i nocy prorok Eliasz udał się na górę Horeb, gdzie został nagrodzony wizją Pana;
• czterdzieści dni dano mieszkańcom Niniwy na pokutę;
• czterdzieści dni i nocy Jezus Chrystus pościł na pustyni i był kuszony przez diabła;
• Czterdzieści lat po Wniebowstąpieniu Zbawiciela Izrael został zniszczony przez Rzymian.

Ikonografia Wniebowstąpienia

Do końca IV wieku istniała tradycja wspólnego świętowania Trójcy Świętej i Wniebowstąpienia w pięćdziesiątym dniu po Wielkanocy. Wczesne obrazy z tego okresu zawierają wspólne sceny przedstawiające w jednej kompozycji wydarzenia dwóch ważnych świąt.

Począwszy od V wieku pojawiają się pierwsze obrazy Wniebowstąpienia, różniące się od późniejszych i współczesnych fresków i ikon. Dwie sceny wyryte są na rzeźbionej tablicy wykonanej z kości słoniowej: scena wielkanocna z żonami niosącymi mirrę, aniołem i żołnierzami przy grobie Pana, oraz druga, w której wschodzi Zbawiciel prowadzony ręką Boga Ojca do Królestwa Niebieskiego.

Z biegiem czasu obrazy Wniebowstąpienia zaczęły coraz bardziej przypominać nowoczesne i znane ikony tego święta. Kompozycja przedstawiona na drewnianych drzwiach bazyliki św. Sabiny w Rzymie podzielona jest na dwie umowne części. Dolna połowa przedstawia Matkę Bożą w otoczeniu apostołów Piotra i Pawła. Uczniowie Syna Bożego trzymają koronę królewską nad głową Matki Bożej. W górnej części, przedstawiającej Niebo, Jezusa otaczają cztery zwierzęta, które reprezentują ewangelicznych apostołów.

Obok wizerunku Zbawiciela widnieją litery „alfa” i „omega”, uosabiające misję Chrystusa w Apokalipsie – „początek i koniec, pierwszy i ostatni”.

We współczesnym obrazie kanonicznej ikony Wniebowstąpienia wyróżniają się następujące punkty:

1. Złote pole, symbolizujące boskie światło i łaskę, z podziałem kompozycji na dwie części - Niebo i Ziemię, których granicę stanowi schematyczne przedstawienie Góry Oliwnej, na której nastąpiło cudowne wydarzenie.
2. W dolnej części tradycyjnie znajdują się postacie dwunastu apostołów z Matką Bożą w centrum. Po obu stronach Matki Bożej są anioły.
3. W górnej części ikony przedstawiony jest Zbawiciel wznoszący się nad górą w otoczeniu aniołów. Co więcej, liczba aniołów na różnych ikonach może być różna.
4. Przedstawiona w chwale postać Chrystusa występuje w złotej szacie. Zbawiciel jest przedstawiony jako stojący lub siedzący na niewidzialnym tronie, na tęczy lub na sferze niebieskiej. W ikonografii taki obraz Syna Pańskiego nazywa się Pantokrator, co po grecku oznacza Wszechmogącego.

Liczne obrazy Wniebowstąpienia przekazują główne przesłanie święta - radość w Chrystusie i wdzięczność za Jego ofiarę w imię przebłagania za grzech pierworodny, dającą nadzieję na życie wieczne dla wszystkich sprawiedliwych.

Uroczystość Wniebowstąpienia

Wniebowstąpienie jest jednym z najstarszych i najbardziej ukochanych świąt religijnych wśród ludzi. W przeddzień święta prawosławni odwiedzają cerkwie, w których mogą przyjąć komunię i spowiadać się, aby z czystym sercem i duszą spotkać się z wielkim świętem.

Czystość wnosi się do kościołów i domów, samych podwórek, a później dekoruje się je na święta. W nocy odbywa się nabożeństwo - Całonocne czuwanie.

W dniu Wniebowstąpienia zwyczajowo nakrywa się do stołu i przygotowuje symboliczne wypieki – chleb w formie „drabiny” i placki „lapotka”. W tym dniu wszędzie odbywają się uroczyste liturgie, oświetlające cud wniebowstąpienia Pana. Wszędzie słychać dzwonki, zwiastujące radosne wydarzenie.

Koniec wakacji (dawanie) przypada na piątek.