"Trochę" - jak jest napisane poprawnie, razem lub osobno

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Subiektywne trudności w pisowni są powszechne, łatwo wytłumaczyć brakiem praktyki pisania. Wiedza zdobyta na kursie szkolnym może z czasem ulec zapomnieniu. Jedną z najczęstszych opcji, które powodują trudności, jest wybór między „niewiele” a „mało”: jak jest napisane, razem lub osobno. O wszystkim decyduje sytuacja i przynależność do części mowy.

Powód trudności

Bez względu na gatunek literacki, do którego należy tekst (epistolarny, biznesowy, dziennikarski czy fikcyjny), autor używa tych samych części mowy. Funkcjonalność języka rosyjskiego wynika w dużej mierze z umiejętności używania ich w różnych kontekstach, z wykorzystaniem dodatkowych środków ekspresji emocjonalnej, zastępując je synonimami lub formami słownymi utworzonymi według różnych zasad.

Poprawna pisownia zależy nie tyle od znajomości wyuczonych reguł (są one bezużyteczne, jeśli dana osoba nie może ich zastosować w odpowiednich przypadkach), ile od umiejętności poruszania się w kontekście pisanym lub podyktowanym.

Aby określić, jak jest napisane, razem lub osobno, „trochę” lub „nie za dużo”, możesz wykorzystać swoje zdolności analityczne, umiejętność rozumienia kontekstu i odcieni semantycznych. Czasami wymaga to obserwacji, umiejętności stosowania prostych reguł lub rozróżniania konstrukcji składniowych. Wszystko to wiąże się ze stałą praktyką lub specjalistycznym wykształceniem.

Interesujący! Zaprawdę – jak jest napisane poprawnie, razem czy osobno

Część mowy jako przewodnik

„Wiele” to liczebnik zbiorowy, w rozważanym wariancie, działający pod pretekstem negacji. „Trochę” to przysłówek, który nie zmienia się w liczbach i przypadkach, może być używany do określenia czasu trwania procesu lub działania, stopnia lub miary. Jest zastępowany synonimem, aby sprawdzić poprawność pisowni: jeśli powiedzie się bez trudności, to jest pisane poprawnie.

Na przykład:

• Przejdę jeszcze trochę (krótki dystans) i jak nie zobaczę znaku to wrócę.
• Spałem trochę (trochę) i czułem się wypoczęty.
• Nie zostało dużo jedzenia (bardzo mało), nie było jasne, jak dostać się do pensji.
• Trochę (niedługo) spóźnili się, ale nikt nie zauważył tego przeoczenia ze względu na tłum gości.
• Na drzewie jest niewiele (za mało, za mało) owoców, nie tak jak w zeszłym roku, kiedy zbierano je wiadrami.

Jeśli słowo „trochę” się nie zmienia i odpowiada na charakterystyczne pytanie: jak długo, ile, w jakim stopniu, to jest to znaczący przysłówek utworzony z krótkiej formy przymiotnika przeczącego, który przeszedł do innej części mowy. Wskazuje okoliczności, cechy, właściwości lub znaki, których nie można wyrazić w kategoriach liczbowych.

Innym pewnym znakiem jest to, że w zdaniu występuje orzeczenie twierdzące, a przysłówek można zastąpić synonimem, w którym nie ma przedrostka przeczącego.

Definicja według kontekstu

Decydując o tym, jak pisać razem lub osobno „trochę” lub „nie za dużo”, możesz skupić się na zaleceniach nauczycieli. Niektórzy z nich twierdzą, że przysłówek może być pisany oddzielnie tylko w jednym przypadku: jeśli zdanie zawiera opozycję ze spójnikiem „a”. Najczęściej jest to konstrukcja „nie dużo, ale trochę”. Na przykład:

• nalewał nie dużo, ale trochę;
• nie przyniosła wielu grzybów, ale tylko na dnie kosza.

Interesujący! Jak przeliterować „wszystko to samo” – razem lub osobno

Możesz określić poprawność oddzielnej pisowni za pomocą dwóch prawdziwych znaków. Pierwsza to obecność w zdaniu słów „w ogóle”, „daleko”, „wcale” i tym podobne - wcale, wcale, a bynajmniej nie wiele itp. Drugi to obecność przeczącego przysłówka lub zaimka. W celu weryfikacji możesz spróbować uzupełnić wątpliwe stwierdzenie cząstką „taką samą” (niewiele darowałeś) lub przerobić strukturę na całkowicie negatywną (weź trochę - nie bierz dużo).

Funkcjonalność języka zależy nie tylko od słownictwa, ale także od różnorodności możliwości wykorzystania istniejących struktur. Obcokrajowcom nie jest łatwo poradzić sobie z językiem rosyjskim, człowiek może go w pełni opanować tylko pod warunkiem ciągłego używania. Pozwala to uzyskać do dyspozycji wszystkie narzędzia ekspresji, rozwijać umiejętności ich posługiwania się, uświadamiać sobie poprawność konstruowania fraz i fraz na poziomie intuicyjnym.

Wyniki

1. Obie opcje – „trochę” i „niewiele” – mogą być poprawne, wszystko zależy od kontekstu.
2. Umiejętność stosowania prostych reguł pomoże Ci w prawidłowym tworzeniu struktur składniowych.
3. Część mowy może służyć jako punkt odniesienia.
4. Pisząc należy brać pod uwagę kontekst i obecność opozycji ze spójnikiem „a”.