Historie prawdziwej kobiecej przyjaźni

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Cała historia feminizmu, walka o zapewnienie mężczyznom i kobietom tych samych praw, dotyczy kobiecej przyjaźni. Kobiety mogą się zjednoczyć i osiągnąć naprawdę wspaniałe rezultaty. A zwroty, że „kobieca przyjaźń nie istnieje” zostały prawdopodobnie wymyślone przez mężczyzn.

Cesarzowa Katarzyna Wielka i Katarzyna Dashkova

Ten słynny przyjaźń między kobietami przyczynił się do historii Rosji.

Cesarzowa Katarzyna, pod rządami której Imperium Rosyjskie osiągnęło swój rozkwit gospodarczy i kulturalny, urodziła się w Prusach iw młodości poślubiła następcę tronu rosyjskiego, Piotra III. Katarzyna doszła do władzy po przewrocie pałacowym w 1762 roku. Towarzyszką cesarzowej była jej przyjaciółka – także Katarzyna, księżniczka Daszkowa, która od najmłodszych lat lubiła politykę i potrafiła przekonać rosyjską arystokrację, że pruska księżniczka bardziej zasługuje na tron niż następczyni tronu. Przyjaciele byli znakomicie wykształceni i mieli podobne upodobania literackie. Nie można powiedzieć, że związek między Katarzyną zawsze był bezchmurny. Na przykład księżniczka Dashkova była niezadowolona z decyzji personalnych królowej i jej faworytów. Co więcej, miałem odwagę to pokazać. W tym samym czasie księżniczka Dashkova była bardzo oddana cesarzowej. Po latach życia w Europie, gdzie studiował jej syn, Dashkova wróciła do Rosji.

Cesarzowa nie zapomniała o swoim starym przyjacielu i mianowała Dashkova dyrektorem Petersburskiej Akademii Nauk (pod przewodnictwem hrabiego K. G. Razumowskiego). Tak więc Ekaterina Dashkova została pierwszą kobietą na świecie, która kierowała Akademią Nauk.

Sofia Kovalevskaya i Julia Lermontova

Słynna matematyk Sophia Kovalevskaya przyjaźniła się z wieloma wykształconymi kobietami swoich czasów. Ale jej najbliższą przyjaciółką była Julia Lermontowa, pierwsza aptekarka i, nawiasem mówiąc, daleka krewna poety Lermontowa.

Pomimo tego, że świat nauki w tym czasie był zamknięty dla kobiet, Zofia i Julia pojechały po wiedzę do Niemiec – na Uniwersytet w Heidelbergu, który słynął ze szkoły przyrodniczej. To tutaj panie, jako wyjątek, mogły studiować niektóre kursy jako wolontariuszki, a Julia mogła pracować w laboratorium chemicznym.

Pracowitość i umiejętności rosyjskich "studentów" zrobiły wrażenie na profesorach - Sofia i Julia dostały pozwolenie na udział w dowolnych wykładach. To tutaj, na uniwersytecie w Heidelbergu, Julia prowadziła poważne badania naukowe - kompleksową separację metali rzadkich. Wiele słyszeliśmy o matematyku Kowalewskiej: została członkiem korespondentem Petersburskiej Akademii Nauk i profesorem na Uniwersytecie Sztokholmskim. Mniej wiemy o Julii Lermontowej, choć jej zasługi są nie mniej wielkie. W wieku 28 lat doktor chemii Julia Lermontova wróciła do Moskwy i kontynuowała swoje badania. Osiągnięcia Julii miały duże znaczenie dla powstania przemysłu rafineryjnego w Rosji. Z wiekiem Lermontowa zainteresowała się agronomią i produkcją nasion - entuzjastycznie eksperymentowała na swoim majątku Semenkowo. Sophia i Julia przez lata utrzymywały przyjaźń. Kiedy Sophia Kovalevskaya nagle zmarła, Julia zaopiekowała się córką swojej przyjaciółki i w testamencie podpisała swoją posiadłość Siemionkowo na pełną własność małej Zofii Władimirownej Kovalevskiej.

Ludmiła Zykina i Ekaterina Furtseva

Słynna wykonawczyni rosyjskich pieśni ludowych Ludmiła Zykina przez wiele lat przyjaźniła się z ministrem kultury ZSRR Jekateriną Furcewą. W tym samym czasie piosenkarka nie była nawet członkiem partii. Naoczni świadkowie twierdzą, że przyjaźń obu kobiet była najszczersza - parowały razem w wannie, łowiły ryby.

Minister Jekaterina Furcewa została nazwana Katarzyną III ze względu na jej silny i dominujący charakter. Nie było łatwo się z nią przyjaźnić. Już w naszych czasach Ludmiła Georgiewna w wywiadzie nazwała Furtsevę swoim „twórcą obrazu”. Historia o tym, jak Ludmiła Zykina poprosiła wysokiej rangi przyjaciela o pozwolenie na zakup samochodu Peugeot, stała się legendą - naprawdę chciała zagranicznego samochodu. Ale Furtseva zabronił jej - powiedziała, że rosyjska piosenkarka rosyjskich piosenek musi prowadzić rosyjski samochód. Dlatego Ludmiła Zykina jeździła nową Wołgą.

Kiedy Ekaterina Furtseva zmarła w 1974 roku, Ludmiła Zykina zaśpiewała piosenkę płaczącą w swojej trumnie „Och, łabędź nie płynie wzdłuż rzeki …”

Lee i Jacqueline Bouvier

Siostry Lee i Jacqueline Bouvier były zupełnie inne. Wychodzący Lee uwielbiał wakacje i imprezy, a wycofana Jacqueline wolała spędzać czas z książką. Kiedy poważna Jackie dostała pracę w gazecie i zaczęła żyć samodzielnie, Lee szukał odpowiedniego męża. Wydawało się, że flirt Lee z pewnością stanie się świecką lwicą, a Jacqueline zbuduje błyskotliwą karierę. Ale los miał własne plany. Lee poślubił wydawcę Cass Kenfield w 1953 roku, a Jackie niespodziewanie zdobył serce senatora Johna F. Kennedy'ego – a także ożenił się w 1953 roku. Tak się złożyło, że kilka lat później Jackie została pierwszą damą - Jacqueline Kennedy, a Lee pozostał w cieniu swojej chwały. Ale siostry nie odsunęły się od siebie. Osoby ze środowiska Jacqueline Kennedy ujawniły sekret jej wyjątkowego stylu: faktem jest, że obie siostry pracowały nad wyglądem pierwszej damy. W rezultacie styl Jacqueline został naśladowany i nadal jest naśladowany przez miliony kobiet.

Anna German i Anna Kachalina

Masz prawdziwą dziewczynę?

	Tak!
	Niepewny.
	Nie.

Wspinaczka gwiazdy Anny German była szybka. W 1964 roku na konkursie w Sopocie Herman otrzymał jednocześnie dwie nagrody - w konkursie międzynarodowym oraz w pokazie pieśni polskich. Potem odbyły się wycieczki do ZSRR, gdzie Anna dała 60 koncertów. Ale piosenkarka nie stałaby się tak sławna w naszym kraju, gdyby nie znajomość z redaktorem muzycznym studia Melodiya, Anną Kachaliną. To dzięki niej „Melodia” wydała pierwszą płytę piosenkarki. Obie Anny były bardzo przyjacielskie – pracownicy studia Melodiya tak je nazwali: Anya Svetlaya i Anya Dark. Kachalina pomogła Hermanowi wybrać piosenki po rosyjsku i ogólnie przyczyniła się do jej pracy.

W rezultacie okazało się, że w Związku Radzieckim Anna German ukazywała się na płytach częściej niż w Polsce. Dlatego wielu Polaków uważało Annę za rosyjską piosenkarkę.