Gdzie rosnąć i kiedy zbierać smardze i szwy w regionie moskiewskim

2024 Autor: James Gerald | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 14:14

Morele to jadalne lub prawdziwe - przedstawiciele rodziny Morels, rosnącej na całej półkuli północnej, Australii i Tasmanii. W regionie moskiewskim zbieracze grzybów bardzo dobrze wiedzą, gdzie rosną i kiedy zbierać jadalne grzyby. W 2020 roku przed zbiorami zaleca się dokładne przestudiowanie zdjęć linii i smardze, aby uniknąć zatrucia trującymi grzybami.

Morele są jadalne i niejadalne

Morele są prawdziwe - rosyjski synonim licznych nazw naukowych przedstawiciela rodziny Morechkov, rodzaju Morels, dotyczy to smardzów jadalnych. Popularna nazwa, powszechna w publikacjach dla grzybiarzy, odzwierciedla główną różnicę - przydatność do jedzenia, nieco warunkowa.

Grzyb można jeść dopiero po dłuższym gotowaniu lub po wysuszeniu. Morels lub Morshells można łatwo pomylić z przedstawicielami innych gatunków: szwami, homarem i kapeluszami.

Interesujący! Co gotować z białej kapusty na drugi?

Morele są uważane za gatunek niedostatecznie zbadany. Tylko na początku tego stulecia opisano ponad 80 odmian. Naukowcy uważają, że niektóre z wcześniej opisanych odmian to synonimy lub podgatunki, ale są też dość interesujący przedstawiciele. Na przykład istnieje opinia, że stożkowy i wysoki to synonimy, a także okrągłe i jadalne smardze.

Istnieje wiele możliwości odpowiedzi na pytanie, gdzie rosną przedstawiciele smardzów. Szerokie rozmieszczenie Morshells odnotowano w Ameryce Północnej - USA i Kanadzie, w całej Eurazji i Japonii, na kontynentalnej Australii i jej hipotetycznym fragmencie Tasmanii. Można by powiedzieć, że występują w klimacie umiarkowanym, gdyby nie ostatnia okoliczność.

W regionie moskiewskim zbieracze grzybów doskonale wiedzą, kiedy zbierać ten grzyb. Co więcej, pojawia się w wiosennym lesie i dominuje otaczającą przestrzeń, dopóki nie odkryto pozostałych przedstawicieli tej licznej i tajemniczej rodziny.

Według obserwacji można tylko w przybliżeniu obliczyć, kiedy zbierać jadalne smardze w regionie moskiewskim. Wcześniej uważano, że optymalny czas zbiórki przypada na maj, jedynie okres dziesięcioleci zmienia się ze względu na wczesne lub późne nadejście wiosennych upałów.

W 2020 roku pojawiły się doniesienia prasowe, że ze względu na niespotykanie ciepłą zimę na planecie pierwsze smardze odkryto w marcu. W Europie pojawienie się jadalnego grzyba w marcu nie jest niczym niezwykłym, zwłaszcza jeśli zima była ciepła i bez obfitych opadów. W normalnych latach - od połowy kwietnia do końca maja.

W Rosji ten czas jest nieco odłożony - ze względu na późne przymrozki lub zimną wiosnę zaleca się zbieranie smardze od początku maja do końca czerwca. Czasem można je spotkać jesienią, gdy jest deszczowo, ciepło, z długofalowymi zwiastunami nadchodzącej zimy.

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć, gdzie rosną grzyby, których smak tak cenią krajowi smakosze. Doświadczeni grzybiarze twierdzą, że smardze można znaleźć w miejscach znanych i nieszczególnie typowych dla ich wzrostu.

Można je znaleźć na glebach porzuconych i uprawnych, glebach piaszczystych i bogatych w wapno, w pobliżu niesprzyjających wzrostowi hałd i starych pożarów lasów. Ogólny przewodnik po wyszukiwaniu: od parków, lasów i sadów z jabłoniami po ogrody frontowe, trawniki i ogrody warzywne na południu Rosji.

Interesujący! Jak gotować grzyby Valui

W regionie moskiewskim możesz spróbować szczęścia z kolekcją wykwintnego produktu:

• na brzegach rzek, na nizinach i terenach zalewowych, w pobliżu strumieni, wzdłuż rowów i wąwozów;
• w gajach liściastych, gdzie jest dobre oświetlenie, w lasach mieszanych i iglastych, w miejscach z gęstą trawą, na trawnikach, skrajach lasu, pod rzadkimi krzewami;
• pod zwalonymi drzewami, na polanach i polanach, na terenach piaszczystych, w pobliżu wypalonego runa;
• przy pojedynczych drzewach w polu lub przy domku letniskowym - topole i jesiony, dąb, brzoza, olcha i wierzba, przy jabłoniach w ogrodniczych spółdzielniach.

Eksperci twierdzą, że nie da się pomylić jadalnych smardzów z innymi gatunkami z tej samej rodziny i linii. Stożkowe i wysokie mają główną różnicę w kształcie kapelusza, wielkości i rozmieszczeniu komórek.

Taki, który jest spożywany - z okrągłą lub jajowatą czapką, duży, ale lekki. Kapelusz może osiągnąć średnicę 8 centymetrów, komórki w nim są nieco podobne do plastra miodu. Niejadalne smardze - z wysokim stożkowym kapeluszem, mniejszym rozmiarem, zamiast plastra miodu w górnej części znajdują się fałdy.

Linie - jadalność, strefy dystrybucji

Linie, co do których panuje błędne przekonanie, że można je pomylić z bardziej powszechnymi smardzami w życiu codziennym, należą do rodzaju o tej samej nazwie. Niedoświadczonych grzybiarzy wprowadza w błąd złożony kapelusz o nieregularnym, zaokrąglonym kształcie, z fałdami podobnymi do żółtawo-brązowej łuski.

Takie błędne przekonanie może stać się niebezpieczne, ponieważ surowe linie są zabójcze. Niektórzy badacze uważają, że żadna obróbka cieplna nie może usunąć toksyn.

Gyromitryny - toksyczne związki nie są usuwane nawet po wyschnięciu. Te czynniki rakotwórcze są często przyczyną poważnych zatruć.

Jednak wielu grzybiarzy jest przekonanych, że można je usunąć przez podwójne gotowanie. Suszenie w ciepłej temperaturze na świeżym powietrzu (co najmniej sześć miesięcy) jest uważane za najbardziej niezawodny sposób usuwania toksycznych związków.

Miejsc, w których rosną linie, jest znacznie mniej. Są to głównie drzewa iglaste, nasadzenia sosnowe. Czas zbierania przypada na zbiórkę linii - od początku maja do końca czerwca. Istnieją jednak również linie jesienne, w których czas zbierania przypada na okres od lipca do września, a lista miejsc, w których rosną jest nieco szersza. Taki grzyb występuje w lasach liściastych i sosnowych, na zgniłych drzewach i pniach, w klimacie umiarkowanym oraz w regionie moskiewskim.

Podsumować

1. Niedoświadczonemu grzybiarzowi łatwo jest pomylić smardze, jadalne i niejadalne, smardze z liniami.
2. Musisz dokładnie przestudiować zdjęcie grzybów.
3. Lepiej zbierać grzyby do gotowania z doświadczonymi zbieraczami grzybów.
4. Morele tracą swoją toksyczność po gotowaniu lub suszeniu.
5. Szwy są uważane za jadalne i wymagają specjalnych technik przetwarzania.